"Σήμερα 12 χρόνια από τον πράσινο θρίαμβο στο Άμστερνταμ"

Ο χρόνος γυρνά 12 χρόνια πίσω, στην «μαγική» βραδιά της 3ης Απριλίου του 1996. Αγιαξ-Παναθηναϊκός 0-1 με το «χρυσό» γκολ του άφθαστου Κριστόφ Βαζέχα στο 87’, με ένα υποδειγματικό ψηλοκρεμαστό πλασέ μετά από εκπληκτική κούρσα και μπαλιά του Γιώργου Δώνη. Οι Ολλανδοί οπαδοί στις εξέδρες του παλιού γηπέδου του «Αίαντα» βουβαίνονται. Οι Έλληνες παγώνουν για μερικά δέκατα του δευτερολέπτου, κοιτάζουν αμήχανα σα να αδυνατούν να πιστέψουν αυτό που έβλεπαν να συμβαίνει στον αγωνιστικό χώρο. Γκολ! Γκοολ!!! Γκοοοοολ!!! Οι φωνές τους «σπάνε» την προσωρινή σιωπή. Ο Παναθηναϊκός σημειώνει μια από τις πιο ιστορικές νίκες του ελληνικού ποδοσφαίρου, την πιο ιστορική σε συλλογική επίπεδο.

Η ομάδα του Χουάν Ρότσα βρίσκεται μια ανάσα από τον μεγάλο τελικό του Τσάμπιονς Λιγκ 1995-96 στην Ρώμη. Ο γενικός διευθυντής της ΠΑΕ, Μάνος Μαυροκουκουλάκης, σπεύδει να κλείσει αεροπορικά εισιτήρια και ξενοδοχεία στην «αιώνια» πόλη για να μην τρέχει την τελευταία στιγμή. Έρχεται η ώρα της ρεβάνς στο ΟΑΚΑ. Ακόμα και…300.000 να χωρούσε το στάδιο, πάλι, θα γέμιζε. Τα «μαγικά χαρτάκια» δεν τα βρίσκεις πια ούτε στην «μαύρη αγορά». Ντελίριο! Κι όμως…Η παρέα του Φιλανδού «δαίμονα» Γιάρι Λιτμάνεν «χτυπά» στο 3‘. Πανικός. Τα πάντα ήρθαν «τούμπα»: 0-3 το σκορ, με τον Αγιαξ να εκμεταλλεύεται το τρομερό άγχος των παικτών του Ρότσα και να αρπάζει την πρόκριση. Κρίμα…

Ήταν η μεγάλη ευκαιρία για ένα «νέο Γουέμπλει». Εκείνη η βραδιά, βέβαια, θα μείνει για πάντα χαραγμένη στο μυαλό και την ψυχή όσων ταξιδέψαμε στο Άμστερνταμ και ζήσαμε μέρα προς μέρα, ώρα με ώρα τον θρίαμβο…

«Είναι το γκολ της ζωής μου, αυτό που θα θυμάμαι για πάντα…», ομολογεί μερικά χρόνια αργότερα ο Βαζέχα, αποκαλύπτοντας το μυστικό του: «Πάω στο σπίτι μερικές φορές και αναπολώ εκείνες τις ημέρες. Βάζω στο βίντεο τα τελευταία λεπτά αυτού του αγώνα για να το δω ξανά και ξανά….». Η ομολογία του «Χρήστου» μαρτυρά τα συναισθήματα του. Συγκινείται και θυμάται κάθε λεπτομέρεια…

Δεν ξεχνώ τον τίτλο στο ρεπορτάζ μου, εκείνη τη μέρα: «Πλανητάρχης» ο Βαζέχα! Δεν υπήρχε αθλητική εφημερίδα να μην…ξεπουλήσει. Οι φίλοι του Παναθηναϊκού πήγαν Ομόνοια να προλάβουν τις πρώτες εκδόσεις και ό,τι έφερναν τα φορτηγά στους πάγκους τα έπαιρναν. Δυο, δυο και τρεις, τρεις αγόραζαν τις εφημερίδες για να διαβάσουν και την τελευταία «βούλα» του ρεπορτάζ. Το «χρυσό» γκολ του Βαζέχα «έπαιξε» πρώτο θέμα στα αθλητικά του CNN και άλλων μεγάλων τηλεοπτικών δικτύων του εξωτερικού. Το νέο «έπος» του «τριφυλλιού» έμοιαζε σαν κάτι απίστευτο στα αυτιά και τα μάτια των ξένων…

Στο Άμστερνταμ με το που αντιλήφθηκαν οι Ολλανδοί οπαδοί την παρουσία των Ελλήνων άρχισαν αμέσως την πλάκα και την καζούρα. Μπαίνουμε σε ένα ταξί με δυο συναδέλφους, δημοσιογράφους απεσταλμένους, και ο οδηγός μας παίρνει χαμπάρι: «Έλληνες είστε, ε; Ήρθατε εδώ για το ματς με τον Αγιαξ. Ελπίζετε σε κάτι;», μας πειράζει. Τον ρωτάμε: πόσα βλέπεις κύριε; Ποια είναι η πρόβλεψη σου; «Κάτω από 4 με 5 γκολ δύσκολα. Δεν τη γλιτώνει ο Παναθηναϊκός. Ο Αγιαξ είναι μεγάλη ομάδα και θέλει πολύ να νικήσει…». Το απόγευμα στην προπόνηση μια από τα ίδια: οι ποδοσφαιριστές του Ρότσα ετοιμάζονται για την προπόνηση και πάνε για δυο δηλώσεις στην κάμερα. Πίσω τους εμφανίζεται ένας…περίεργος, κρατώντας ένα λευκό χαρτί με ένα σκορ γραμμένο με μπλέ μαρκαδόρο επάνω του: 5-0! Τόσο σίγουρο το ‘χαν…Μα, πλήρωσαν πανάκριβα αυτήν τους την υπεροψία.

Μεγάλο πειραχτήρι ο Χουάν Μπορέλι, τι πήγε και έκανε ο αθεόφοβος: ανήμερα του μεγάλου αγώνα δένει το πόδι του με μια γάζα και παρίστανε τον…τραυματία. Ο ιστορικός πρόεδρος της ΠΑΕ Γιώργος Βαρδινογιάννης δεν κατάλαβε την πλάκα του «χότα-χότα» και το πίστεψε. Λαχτάρησε μέχρι να καταλάβει ότι ο Μπορέλι αστειευόταν…«Πρόεδρε, φιλικό είναι το ματς. Θα τους κερδίσουμε…», τον καθησύχασε και ο «καπετάνιος» τον κοίταξε με ανακούφιση και χαμογέλασε.

Ο πρωτομάστορας του θριάμβου Χουάν Ρότσα μιλά για την επέτειο του ’96: «Τι να πρωτο-θυμηθώ από εκείνο το τριήμερο; Τη μεγάλη νίκη; Το υπέροχο ξενοδοχείο δίπλα στην παραλία; Είμαι γεμάτος ευχάριστες εικόνες. Η στάση του Φαν Γκάαλ μας πείσμωσε. Δεν παραβρέθηκε καν στη συνέντευξη Τύπου πριν το ματς αλλά την παραμονή «κρυβόταν» σε ένα καμαράκι του γηπέδου για να δει την προπόνησή μας και φοβήθηκε με ό, τι είδε. Είχαμε πίστη και καθόλου άγχος. Ήμασταν χαλαροί και όταν συμβαίνει αυτό έχει πολλές πιθανότητες να γίνεις ήρωας. Έτσι έγινε και με μας. Θυμάμαι μέχρι σήμερα την κούρσα του Δώνη, την κίνηση του Μάρκου, το γκολ του Κρίστο στο «τσακ» όταν έβγαινε ο Φαν Ντερ Σαρ. Στη γωνία τους φίλους της ομάδας να χτυπιούνται από χαρά, τα πανηγύρια του κόσμου στην Ομόνοια, στιγμές ανεπανάληπτες. Ένας φίλος ήταν στο Άμστερνταμ στην εξέδρα και μου έλεγε ότι δεν κατάλαβε πως βρέθηκε πάνω στα κάγκελα όταν μπήκε το γκολ. Στη φυσούνα πριν βγούμε από τα αποδυτήρια οι παίκτες του Άγιαξ κοίταζαν με ψαρωτικό τρόπο τα παιδιά για να τα τρομοκρατήσουν. Ο Φίνιντι μάλιστα κοίταγε πολύ έντονα τον Καπουράνη και μετά μου λέει ο Γιώργος: «Χουάν σε αυτόν εδώ θα κάνω δύο…ποδιές στο ματς». Και το έκανε…».

Οι Ολλανδοί στην μεγαλύτερη διάρκεια του αγώνα…βομβάρδιζαν ανηλεώς την εστία του «φύλακα άγγελου» της Γιόζεφ Βάντζικ: «Τεράστια νίκη απέναντι σε μια μεγάλη ομάδα. Σκεφτείτε ότι οι περισσότεροι παίκτες του Άγιαξ εκείνης της χρονιάς πήγαν μετά στις καλύτερες ευρωπαϊκές ομάδες. Όταν νικήσαμε δεν είχαμε καν τη δύναμη να πανηγυρίσουμε, ζούσαμε ένα όνειρο. Αυτό το ματς έμεινε στη μνήμη των φιλάθλων. Αυτό που θυμάμαι εγώ είναι ότι δεν είχα χρόνο ούτε να σκεφτώ, και έδινα συνεχώς οδηγίες στην άμυνα για να αντιμετωπίζουμε τις επιθέσεις του Άγιαξ. Νομίζω ότι πλέον είναι αδύνατον μια ελληνική ομάδα να κάνει κάτι παρόμοιο».

Ο Νίκος Νιόπλιας αντικατέστησε τον Βαζέχα στα τελευταία 2 λεπτά και «σκαλίζει» κι αυτός την μνήμη του: «Θυμάμαι ότι από τη στιγμή που σκόραρε ο Κριστόφ όλο το γήπεδο είχε παγώσει. Είχαμε κάνει ένα πάρα πολύ καλό ματς, χωρίς μάλιστα να παραχωρήσουμε πολλά φάουλ. Ήταν πάρα πολύ σημαντικό αποτέλεσμα, μια αναμφισβήτητα μεγάλη επιτυχία. Ήμασταν ήρεμοι σε όλη τη διάρκεια του αγώνα, σε πολύ καλή αγωνιστική κατάσταση και όλα μας ήρθαν ιδανικά. Στο τέλος μας έλεγαν ο Ντε Μπούρ και ο Φίνιντι ότι θα μας κερδίσουν στην Αθήνα. Πάντως τους πείραξε που στο τελευταίο ματς που έπαιξε ο Άγιαξ σε εκείνο το γήπεδο τους κερδίσαμε. Ήταν όντως σαν εγκαταλελειμμένο το Ολίμπικ, σε τραγική κατάσταση πραγματικά».