Η σελίδα βρίσκεται υπό κατασκευή για νέο ξεκίνημα !!!

Τετάρτη 23 Απριλίου 2008

Για υγιείς φιλάθλους...

Αγαπητοί φίλαθλοι,
απευθύνομαι σ’ εσάς, τους απανταχού υγιείς φιλάθλους του ελληνικού ποδοσφαίρου! Τα πρωτοφανή γεγονότα που λαμβάνουν χώρα τις τελευταίες μέρες στην Ελλάδα είναι πραγματικά απίστευτα και… άκρως ακατάλληλα για το ελληνικό ποδόσφαιρο… απαξιώνουν με τον πιο αναίσχυντο και φασιστικό τρόπο το αγαπημένο μας άθλημα με πρακτικές που θυμίζουν κάθε άλλο παρά το 2008 και έναν σύγχρονο και αξιόπιστο αθλητικό πολιτισμό.
Μετά το τέλος του Πρωταθλήματος της Super League για το 2007/2008 έχουμε μία ομάδα που αριθμεί τις περισσότερες νίκες, το ρεκόρ εκτός έδρας νικών, την καλύτερη άμυνα, την καλύτερη επίθεση και έχει στις τάξεις της και τον πρώτο σκόρερ του πρωταθλήματος. Προφανώς έχει συγκεντρώσει και τους περισσότερους βαθμούς στο γήπεδο, βαθμούς που λογαριάζονται με βάση νίκες, ήττες και ισοπαλίες. Κι όμως αγαπητοί φίλαθλοι, αυτή η ομάδα, και μιλάω για την ΑΕΚ, δεν είναι πρωταθλήτρια Ελλάδος!!! Αυτά είναι τα απτά και πολύ απλά γεγονότα.
Βρισκόμαστε σε μία άρρωστη κατάσταση παραλογισμού και αναξιοκρατίας στην οποία πλέον δεν κερδίζει ο πιο καλός, ο πιο άξιος, αυτός που είναι σύμφωνα με τα λεγόμενα όλων Ο καλύτερος, αλλά κάποιος άλλος. Θα μου πείτε, στον αθλητισμό δεν κερδίζει πάντα ο καλύτερος, ναι, αλλά στον υγιή αθλητισμό, εκεί που η καλή ομάδα βρίσκεται σε άσχημη μέρα και χάνει, εκεί που ένα περίεργο γκελ της μπάλας ξεγελά τον τερματοφύλακα και καταλήγει στις πλάτες του, εκεί που μια απροσεξία κάποιου αμυντικού ή η στειρότητα κάποιου επιθετικού μετουσιώνονται σε ατυχή αποτελέσματα. Δεν είναι όμως αυτή η περίπτωσή μας.
Γνωρίζουμε πολύ καλά πως στο πρωτάθλημά μας ούτε η διαιτησία είναι η πλέον αξιόπιστη και αμερόληπτη αλλά ούτε και οι παράγοντες των ομάδων είναι οι πλέον ικανοί και ευυπόληπτοι. Το παραλείπουμε, γνωρίζουμε όλοι τα κακώς κείμενα του χαλασμένου εκείνου παιχνιδιού που λέγεται ελληνικό ποδόσφαιρο. Παραλείπουμε επίσης και τη βία στα γήπεδα, τις ανεγκέφαλες αντιδράσεις ηλίθιων οπαδών ή ό,τι άλλο μπορεί να συνεισφέρει στην ανάπτυξη αυτής της άσχημης εικόνας της ελληνικής ποδοσφαιρικής πραγματικότητας. Δε μας φτάνανε όλα αυτά… (???)
Όχι, δε μας φτάνανε, γιατί εκεί που πάει να γίνει κάτι καλό, εκεί που προσπαθεί να δημιουργηθεί μια στοιχειώδης οργάνωση, εκεί που η Εθνική μας ομάδα προβάλλει τις αληθινές αρετές του ποδοσφαίρου μας και των ποδοσφαιριστών μας, εκεί έρχεται η πιο βαριά ταφόπλακα να πλακώσει αυτό που όλοι εμείς οι υγιείς και ρομαντικοί φίλοι του ποδοσφαίρου, που αγαπάμε αυτό το άθλημα και τις ομάδες μας, έχουμε ονειρευτεί. Έρχεται η μαύρη (ή μάλλον ερυθρόλευκη…) κουρτίνα να κρύψει το φως με ατυχείς δηλώσεις προέδρων που θυμίζουν μαφία και το ρητό «ο σκοπός αγιάζει τα μέσα», με αλαζονικές δηλώσεις «πριγκίπων» που μιλάνε για αποκατάσταση τάξης με απολυταρχικούς και αντιαθλητικούς όρους, με την πικρία αναγνωρισμένων διεθνών μεγάλων παικτών στων οποίων το μυαλό δε χωράει αυτό που βλέπουν σήμερα στη χώρα που γέννησε τον πολιτισμό και τα ολυμπιακά ιδεώδη…
Μια μικρή παρένθεση: δε θέλω σε καμία περίπτωση να μιλήσω άσχημα, άδικα και υβριστικά για τον Ολυμπιακό και τους φιλάθλους του, ίσα ίσα που όσοι αγαπούν εκείνη την ομάδα θα έπρεπε τουλάχιστον να απεχθάνονται αυτό που γίνεται γιατί κάνει κακό πρώτα απ’ όλα σε μια μεγάλη ελληνική ομάδα που υποστηρίζει πολύς κόσμος. Το αν ο Ολυμπιακός κατακτήσει ένα πρωτάθλημα λιγότερο ή περισσότερο δεν νομίζω ότι αυξάνει ή μειώνει το κύρος του Ολυμπιακού σαν ομάδα, πάντα μιλώντας με καθαρά αγωνιστικά δεδομένα, ή την αναγνωρισμένη αξία των παικτών του. Αυτό που θα θυμάται ο κόσμος τα επόμενα χρόνια, και αυτό είναι το άσχημο για τους φίλους του Ολυμπιακού, είναι ένα «κλεμμένο» πρωτάθλημα, ένα πρωτάθλημα που κατακτήθηκε όχι στα γήπεδα με γκολ και θέαμα, αλλά στα δικαστήρια με δικηγόρους και κινήσεις κάτω από το τραπέζι. Είναι αδικία αυτή, αδικία για τον Ολυμπιακό, για την ΑΕΚ, για την Super League, για τον Απόλλωνα Καλαμαριάς, αδικία για όλους. Αυτό έχει σημασία. Ακόμα και αυτό το άρθρο δεν είναι άκρατος, πισώπλατος πόλεμος στον Ολυμπιακό, ούτε και μια ακόμη απόδοση ευσήμων στην ΑΕΚ για την προσπάθειά της, αλλά ένα αίτημα για απόδοση δικαιοσύνης, ένα αίτημα για το αυτονόητο, δίχως υπερβολές και φανατισμό.
Ο κύριος Κόκκαλης κάποτε μιλούσε για παιχνίδια που κερδίζονται στο γήπεδο και όχι αλλού. Ο κύριος Κόκκαλης χειροκροτεί την ομάδα του που πήρε το πρωτάθλημα στα χαρτιά… ο Απόλλων Καλαμαριάς κερδίζει τον Ολυμπιακό στο γήπεδο. Ο Απόλλων Καλαμαριάς χάνει 4 βαθμούς από εκείνο το παιχνίδι αντί να πάρει 3, ενώ ο Ολυμπιακός παίρνει 3 αντί για 0… ο Ολυμπιακός όπως και όλες οι άλλες ομάδες δεν έκαναν καμία ένσταση όταν ο Βάλνερ μεταγράφηκε στην Καλαμαριά με τη σύμφωνη γνώμη της ΕΠΟ που έδωσε το ΟΚ, αλλά παρόλα αυτά με ένα τέχνασμα ή όπως αλλιώς θέλετε να το πείτε καταθέτει ένσταση μετά από το παιχνίδι (και όχι πριν αν το γνώριζαν και αν όντως υπήρχε κάποια παρανομία) αλλά μετά, επειδή δίκαια έχασε στα 90 λεπτά πάνω στο χορτάρι. Θλιβερά όλα αυτά. Άραγε τι να σκέφτηκαν οι παίκτες του Απόλλωνα μετά τη μεγάλη τους νίκη και τι οι παίκτες του Ολυμπιακού μετά από όλα αυτά που ακολούθησαν το παιχνίδι. Και στην τελική ρε παιδιά, να είχε βάλει το γκολ ο Βάλνερ… να ήταν κανένας Πελέ ή Μαραντόνα αυτός ο Βάλνερ… μπορείτε να πείτε ότι όλα αυτά είναι ηθικολογίες και φιλοσοφίες, ότι δεν ταιριάζουν στο ποδόσφαιρο. Κάνετε λάθος, το σημερινό ποδοσφαιρικό κατεστημένο στην Ελλάδα είναι άρρωστο και ανήθικο (η γνωστή παράγκα), από τη διαφθορά της ΕΠΟ ως τη μαφιόζικη και φασιστική συμπεριφορά κάποιων διοικήσεων ομάδων που ούτε τους εαυτούς τους τιμούν, ούτε τις ομάδες τους, την ιστορία τους, τους φίλους τους, τα παιδιά που μαθαίνουν μπάλα, το ευ αγωνίζεσθε…
Σε ποια άλλη χώρα γίνονται αυτά? Στην Ιταλία (είμαι μισός Ιταλός και παρακολουθώ πολύ το ιταλικό πρωτάθλημα) ήταν γνωστό εδώ και μια δεκαετία τουλάχιστον ότι άτομα σαν τον Μότζι ήταν ικάνα να πουλήσουν τη μάνα τους για να πάρουν πρωταθλήματα, κύπελλα κτλ και όλα βγήκαν στη φόρα και τιμωρήθηκε μια μεγάλη ομάδα της οποίας η ιστορία αμαυρώθηκε με τρόπο μη αναστρέψιμο για πάντα χάρη σ’ εκείνους τους παλιάτσους. Εδώ στην Ελλάδα όλοι μιλάμε για όλα και όμως ποτέ τίποτε δεν αλλάζει, και έτσι έρχεται πάντα όταν χρειάζεται, σχεδόν κατά παραγγελία, η κόκκινη κάρτα, το σικέ πέναλτυ, η ένσταση επειδή το χορτάρι του γηπέδου ήταν λιγότερο πράσινο απ’ όσο θα έπρεπε να είναι κτλ κτλ.
Είμαι 28 χρονών και ομολογώ ότι κάτι τέτοιο δεν έχω ξαναζήσει όσο παρακολουθώ ποδόσφαιρο. Είναι ντροπή, απλά και μόνο, αδικία με Α κεφαλαίο! Δεν είμαι ΑΕΚτζής ούτε Ολυμπιακός, και είμαι ο πρώτος από τους φίλους του ΠΑΟ που ισχυρίζεται εδώ και πολλά χρόνια ότι ο ΠΑΟ ούτε παίζει μπάλα, ούτε έχει αρχ**** στο γήπεδο, ούτε από ικανούς ανθρώπους απαρτίζεται, ούτε αξίζει έναν εγχώριο τίτλο στο ποδόσφαιρο. Είδα φέτος μια ΑΕΚ που σάρωσε σχεδόν όπου και να πήγε να παίξει, είδα έναν καλό Ολυμπιακό στην Ευρώπη που πάλεψε όσο μπορούσε και έκανε μια υπέρβαση, αλλά στην Ελλάδα ήταν δεύτερος, στον β’ γύρο του πρωταθλήματος σίγουρα ασταθής και απογοητευτικός και στο μεγάλο ραντεβού για τον τίτλο έχασε με 4-0 από την ΑΕΚ. Είναι λοιπόν σωστό αυτό που γίνεται?
Η σαπίλα του φασιστικού ποδοσφαιρικού κατεστημένου της Ελλάδας φάνηκε μπροστά στα μάτια όλου του φίλαθλου κόσμου της χώρας. Όλοι είδαν το έγκλημα, τη δικτατορία του αιώνιου πρωταθλητή που είναι τέτοιος είτε το αξίζει (πολλές φορές) είτε όχι (πολλές φορές…). Την 21η Απριλίου του ’67 κάποιος κύριος Παπαδόπουλος μιλούσε για Εθνοσωτήρια επανάσταση, για τάξη, αρχές κτλ. Τα είδαμε εκείνα τα ψεύτικα χάρτινα ιδανικά που έκρυβαν πίσω τους τις Αμερικανικές και Εβραϊκές βλέψεις… Είδαμε το λαό να επαναστατεί, το Πολυτεχνείο, το εθνικό φρόνημά μας, την απόδοση της Δικαιοσύνης. Την 21η Απριλίου του 2008 η Ιστορία επαναλαμβάνεται σε έναν τελείως διαφορετικό τομέα της πολιτιστικής μας ζωής με τον ίδιο τρόπο. Η δικτατορία Κόκκαλη-Γκαγκάτση μιλάει πάλι για τάξη, για δίκαια αποτελέσματα μόνο όταν ο νικητής είναι εκείνος που «πρέπει» και όχι εκείνος που όντως είναι. Εδώ όμως επανάσταση δεν είδαμε ακόμη, δεν είδαμε τους παίκτες του Ολυμπιακού να αρνούνται ηρωικά, άσπιλα και τίμια κάτι που δεν τους ανήκει, δεν είδαμε τους νικητές του αγώνα της Καλαμαριάς να χαίρονται τη νίκη και να συνεχίζουν με τον ίδιο ζήλο τον αγώνα τους για την παραμονή, δεν είδαμε την αληθινή πρωταθλήτρια ΑΕΚ να σηκώνει την κούπα του πρωταθλητή μπροστά σ’ εκείνους τους ανθρώπους, τους τόσους πολλούς, που πήγαν για να παραστούν σε μία πραγματική στέψη που τελικά ήταν μόνον εικονική, δεν είδαμε τις άλλες ομάδες να μποϊκοτάρουν το Πρωτάθλημα με το δίκαιο αίτημα της απόδοσης δικαιοσύνης.
Αχ Ελλάδα… γιατί να τα ζούμε αυτά τώρα… μας βλέπουν απ’ έξω και γελάνε, γινόμαστε ρεζίλι… είμαστε Πρωταθλητές Ευρώπης και το καλοκαίρι θα υπερασπίσουμε το τρόπαιό μας. Με τι καρδιά όμως? Ό,τι κατάφερε πάντα στην χιλιετή Ιστορία του αυτό το Γένος, αυτή η Χώρα ήταν πάντα άξιο και καθαρό, και επειδή ο αθλητισμός μας είναι κατά κάποιον τρόπο και ο καθρέπτης της κοινωνίας μας, βρισκόμαστε μπροστά σε μια στημένη και βρώμικη φάρσα που μόνο σ’ εμάς τους ίδιους κάνει κακό. Αλλά αυτοί το χαβά τους. Γιατί έτσι? Πρέπει να έρθουν και άλλοι Ντε Κουμπερτέν από το εξωτερικό να μας διδάξουν ξανά αυτά που εμείς κάποτε διδάσκαμε στον υπόλοιπο κόσμο? Πρέπει πάντα η νίκη και μόνον η νίκη να είναι το ζητούμενο? Με κάθε μέσο? Θεμιτό ή αθέμιτο? Το VINCERE E VINCEREMO! (=να νικάμε και θα νικήσουμε!, ιταλικά) το έλεγε ο Μουσσολίνι…
Εκεί έχουμε φτάσει. Και λυπάμαι πολύ που όλα αυτά συμβαίνουν εδώ και τώρα, όταν κερδίζουν «οι κακοί» (συμπαθάτε με φίλοι Ολυμπιακοί, μιλάω αλληγορικά, δε θέλω να θίξω κανέναν), όταν η ιστορία του ελληνικού ποδοσφαίρου γράφεται με τέτοιο τρόπο και μάλιστα τη χρονιά της επανίδρυσης του ελληνικού πρωταθλήματος! Τόσες αντιφάσεις, τόσα κίβδηλα συμπεράσματα, τόσες μεθοδεύσεις, τόση σαπίλα, τόσες αμαρτίες, τόσα τραγικά και θελημένα λάθη επί λαθών, τόση απαξίωση, τόση εγκληματική και απολυταρχική εξουσιαστική και μονομερής, ανελέητη, απαίσια και καταστροφική μανία…
Θέλουμε ένα πρωτάθλημα με μία ομάδα, ένα γεμάτο γήπεδο, έναν νικητή και τον νόμο του ενός οπουδήποτε, οποτεδήποτε και οπωσδήποτε? Το έχουμε!
Θέλουμε ένα συναρπαστικό και καθαρό πρωτάθλημα με 16 ανταγωνιστικές ομάδες, 16 γεμάτα γήπεδα, νικητές άξιους και άσπιλους, με διαφάνεια και δικαιοσύνη? Πρέπει να προσπαθήσουμε γι’ αυτό!
Όλα αυτά που γίνονται σήμερα δε βοηθάνε, κινούνται στην αντίθετη κατεύθυνση, κάνουν κακό σε εμάς, στο ποδόσφαιρό μας, στον αθλητισμό μας, στην κοινωνία μας.

Τιμή και δόξα στην πρωταθλήτρια ΑΕΚ, γιατί οι άντρες είναι πρώτα απ’ όλα άντρες στην καρδιά και η ΑΕΚ αυτό έδειξε μέσα στο γήπεδο!

Ξ.Ι. Χατζηγρηγόρης

4 σχόλια:

MinO είπε...

Μπραβο ρε φίλε με κάλυψες απόλυτα τα ειπες ΟΛΑ όπως είναι ΤΙΜΗ ΚΑΙ ΔΟΞΑ ΣΤΟΥΣ ΑΞΙΟΥΣ ΠΡΩΑΤΘΛΗΤΕΣ ΕΝΤΟΣ ΓΗΠΕΔΟΥ ΚΑΙ ΟΧΙ ΤΗΣ ΡΕΜΟΥΛΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΑΠΑΤΕΩΝΙΑΣ!!!!!!

Hades είπε...

Φίλε, να υποθέσω ότι το "για υγιείς φιλάθλους" απευθύνεται σε αυτούς που εκ προϊμίου συμφωνούν με αυτά που γράφεις. Διότι δεν μου φαίνεται και τόσο υγιές πχ το ότι δεν αναφέρεις πουθενά ότι η ΑΕΚ είχε και της περισσότερες ήττες.
Ούτε μου φαίνεται ιδιαίτερα υγιές το ότι αμφισβητούνται οι νόμοι, οι κανονισμοί και οι αποφάσεις τόσο ελληνικών όσο και ευρωπαϊκών διακστηρίων.
Και πάει λέγοντας.

Ανώνυμος είπε...

Δεν πειράζει θα σας περάσει και του χρόνου!!!!

X-myalismenos είπε...

Μάλιστα.
Ετσι έχουν τα πράγματα.
Μόνο που υπάρχει μιά μικρή λεπτομέρεια που δυστυχώς δεν γιατρεύεται με το να ανακράξουμε όλοι "άξια πρωταθλήτρια η ΑΕΚ"¨
Είναι αυτή της ισονομίας και της ισοπολιτείας.
Πρόκειται γιά έναν φαύλο κύκλο που δεν θα κλείσει ποτέ.
Γιατί η στρεβλή και επιλεκτική απόδοση της δικαιοσύνης θα βρίσκει πάντα απέναντί της το ακλόνητο επιχείρημα "γιατί σήμερα να εφαρμοστεί ο νόμος και όχι και πρόπερσι, γιατί ν αρχίσει από μένα η κάθαρση και όχι απ τον δίπλα" και πάει λέγοντας.
Απ αυτό να δω πότε θα γλυτώσουμε.
Μάλλον ποτέ.
Κι έτσι πάντα θα την πληρώνουν οι Καλαμαριές και οι Παναχαϊκές και θα βασιλεύουν οι Παναθηναϊκοί, οι Ολυμπιακοί και οι ΑΕΚτζήδες...