Είναι γλυκό το ποτό

'Ενα τραγούδι μιλάει για το ποτό της αμαρτίας (αξέχαστη Ρίτα Σακελλαρίου), άλλο για τη γλυκειά μαστούρα. Εγώ όμως μιλάω για το γλυκό ποτό της αναμονής. Αυτής της κατάστασης που είσαι στο "περίμενε". Είτε γιατί περιμένεις την αγαπημένη σου στο αεροδρόμιο, είτε γιατί πηγαινοέρχεσαι στο διάδρομο του μαιευτηρίου για να σου πουν ότι έγινες επιτέλους κι εσύ μπαμπάς, είτε γιατί περιμένεις να ξεκινήσει το πρωτάθλημα και μέσα στην θολούρα του θέρους και της ραστώνης φαντασιώνεσαι για πρωταθλήματα και νταμπλ.

Σε μένα συμβαίνει το τελευταίο. Είμαι σχεδόν σε κατάσταση μέθης απο την γλύκα της αναμονής, και καθώς το αεράκι φυσά και σηκώνει τις φουστίτσες των όμορφων και μή κοριτσιών εγώ σκέφτομαι το πρωτάθλημα και τη καλή μου ομάδα που τόσα και τόσα μου χρωστάει.

Η καλή μου ομάδα είναι σαν την μεγάλη και άπιστη αγάπη, αυτό το ονειρικό θηλυκό που σε τρελαίνει και του συγχωρας τα πάντα - όλες τις απιστίες δηλαδή - μόλις το δεις να έρχεται και μυρίσεις το άρωμα του κορμιού του.

Και εκεί που ήσουν έτοιμος να τα ψάλλεις, να θυμώσεις, να πεις μέχρι εδώ και όχι παραπέρα, ότι πρέπει να διαλέξει και να σταματήσει να πηγαίνει με τόσους άντρες, τα ξεχνάς όλα, μια γλυκειά παραζάλη σου παραλύει τον εγκέφαλο και το μόνο που θέλεις είναι να ατενίζεις αυτά τα υπέροχα μάτια, αυτά τα ατελείωτα πόδια...

Και όλα αυτά επιεδή σήμερα αγόρασα το διαρκείας με το τριφύλλι.