Το 2004, όταν υπέγραφες στον Ολυμπιακό, πίστευες ότι θα κατακτούσες τέσσερα πρωταθλήματα και δυο Κύπελλα (σ.σ.: η συνέντευξη δόθηκε πριν από τον τελικό του Κυπέλλου με τον Αρη);
«Κάποιοι δεν πίστευαν καν ότι θα παίξω πέντε χρόνια στον Ολυμπιακό. Ομως όταν υπέγραψα, αυτές ακριβώς ήταν οι προσδοκίες μου. Να κερδίσω όσα δεν είχα κερδίσει τα προηγούμενα χρόνια…».
Ότι και να πούμε είναι λίγο για τον ποδοσφαιριστή που νομίζω ότι έχει δει περισσότερα από κάθε άλλο σ'αυτή τη χώρα. Χωρίς να είναι η καλύτερη πάστα (π.χ. Μπουφόν) κατάφερε να είναι παρών σε μερικά από τα καλύτερα επιτεύγματα του ελληνικού ποδοσφαίρου. Και συνήθως απαρατήρητος.
Μαζί με το Στολτίδη, οι δύο μεγαλύτερες κολώνες του Ολυμπιακού τα τελευταία τέσσερα χρόνια. Ακόμα και προχθές στο τελικό κυπέλλου η εμπειρία του τον έβαλε να κάνει καθυστερήσεις στο πρώτο δεκαπεντάλεπτο...
Κι αν κοιτάξεις το προηγούμενο βασικό τερματζή του γαύρου, το "πουλί" Ελευθερόπουλο, εύχεσαι να μπορεί να πάιξει 2-3 χρόνια ακόμα...
2 σχόλια:
Περα απο οπαδικες τοποθετησεις ενας απο τη "μεγαλη γενια" που της αξιζουν πολλα respect.
Ισως ο πρώτος απ' ολους.
Μεγαλη γενια φυσικα εννοω την τυχερη φουρνια του 2004. Οχι ολους αλλα τους περισσοτερους.
βρασίδα
για μένα δεν ήταν τόσο η γενιά, όσο που τους χαρακτηρίζω "παίκτες Ρεχάγκελ"
όποιους έχει διαλέξει αυτός ο τύπος, εντάξει βγάλε το Χαριστέα (ίσως κι άλλους) που όμως αν ήταν στην Ελλάδα 20 γκολ θα είχε, ήταν "λίρα εκατό"
απλά ο Νικοπολίδης πρόλαβε τα πάντα, από 4 του πρωταθλητριών, μέχρι πέτρινα χρόνια του ΠΑΟ, 2 συνεχόμενα ντάμπλ (ο μόνος), εκτός έδρα νίκη του γαύρου στο CL και πρόκριση κλπ...
θυμίζω ντεμπούτο:
7-13: 3-4 (25/2/1990)
τραυματίστηκε από τσιμέντο που έφυγε από την 7
τότε στο γαύρο ο Ανάργυρος
Δημοσίευση σχολίου