Οι εκπλήξεις δεν κατοικούν στους ημιτελικούς

Κι έτσι φτάσαμε στα ημιτελικά του αγαπημένου μας Τσου Λου...
Χωρίς κάτι συναρπαστικό να συμβεί χθες.
Και πώς να συμβεί δηλαδή;
Με τα δεδομένα αποτελέσματα των πρώτων αγώνων δεν υπήρχαν πολλά περιθώρια γιά εκπλήξεις και συγκινήσεις.
Στο Camp Nou θα μπορούσε ίσως να προκληθεί μιά αναστάτωση αν τα "τσουρούκια" της Σάλκε ήταν σε θέση να ανοίξουν το σκορ και να φορτώσουν άγχος και γκρίνια την προβληματική Μπάρσα.
Απ την στιγμή που δεν τα κατάφεραν στα πρώτα 20 λεπτά, μετά τα πράγματα πήραν τον δρόμο τους και οι Γερμανοί τον δικό τους...

Αλλά και στους 4 δεν βλέπω να υπάρχουν εκπλήξεις.
Δεν βλέπω δηλαδή πως η ομάδα-"έχω βρει την συνταγή να περνάω στην Ευρώπη" του Μπενίτες μπορεί να αποκλειστεί απ την ομάδα του Αβράαμ Γκραντ.
Οχι πως είναι κακή ομάδα η Τσέλσι.
Κάθε άλλο.
Αλλά επειδή εκεί που φτάσαμε μετράει πολύ η φανέλα και η προσωπικότητα των προπονητών, νομίζω πως η Τσέλσι δεν θα μπορέσει να κοντράρει.
Εκτός κι αν καταφέρει φέτος να κάνει την υπέρβαση που δεν μπόρεσε τα προηγούμενα 3 χρόνια με τον Μουρίνιο.
Ισως επειδή θα είναι αποφορτισμένη απ το άγχος του φαβορί να κοντράρει καλύτερα.
Ομως η Λίβερπουλ έχει αποδείξει πως δεν υποτιμά κανέναν και ούτε μπήκε ποτέ στην λογική του...πελάτη.
Αλλοίμονο.
Ο Μπενίτες είναι ευφυής άνθρωπος και έχει αυτογνωσία.
Ξέρει πως η ομάδα του δεν είναι τίποτα εξαιρετικό.
Αν τραβήξει το πόδι απ το γκάζι το πιθανότερο είναι η μηχανή να σβήσει...

Στο άλλο σετάκι, αυτό της United με την Barca δεν υπάρχει τόσο μεγάλη διαφορά φανέλας.
Υπάρχει όμως μιά άλλη μεγάλη διαφορά.
Απ τη μιά βρίσκεται μιά πολύ φορμαρισμένη ΟΜΑΔΑ κι από την άλλη ένα συνοθύλευμα με θεωρητικά μεγάλες δυνατότητες, αλλά πρακτικά χαμηλή έως ανύπαρκτη αποτελεσματικότητα.
Γιά να θυμηθώ πόσα χρόνια έχω να δω τόσο κακή την Μπάρσα, θα πρέπει να ανατρέξω στα χρόνια της προεδρίας Γκασπάρ και των "αστέρων" Κουαρέσμα, Σιμάο, Ζεοβάνι, Ρότσενμπαχ και Ντιτρουέλ.
Η Μπάρσα φέτος δεν έχει παίξει καλό 90λεπτο απέναντι σε κανέναν αντίπαλο.
Δεν έχει κάνει νίκη απέναντι σε καμία σοβαρή ομάδα, ούτε έπαιξε ακόμα στο Champions League με ομάδα υψηλού επιπέδου.
Ακόμα και χθες, απέναντι στον χειρότερο ίσως αντίπαλο που πάτησε φέτος το χόρτο του Camp Nou, οι blaugrana έδειξαν με τον πιό χαρακτηριστικό τρόπο τις φετινές τους αδυναμίες.
Ανύπαρκτη αμυντική λειτουργία στο πρώτο μέρος, αναποτελεσματικότητα, έλλειψη καθαρού μυαλού και επιπολαιότητα στο δεύτερο.
Αν χθες το βράδυ δεν βρισκόταν στο γήπεδο η Σάλκε αλλά ας πούμε η Πόρτο, η Μπάρσα δεν θα πήγαινε σε κανέναν ημιτελικό...
Κάποιοι αναμένουν την επιστροφή του Μέσσι και του Ντέκο προσδοκώντας σε ανάκαμψη της ομάδας.
Οχι εγώ, γιατί πάντα πιστεύω πως την διαφορά την κάνει η ομάδα και όχι 1-2 καλοί ή πολύ καλοί παίκτες και γιατί τίποτα δεν μου εξασφαλίζει πως με τους τραυματισμούς που μαστίζουν την Μπάρσα φέτος, στις 23 Απριλίου θα παρουσιαστούν στο γήπεδο αυτοί που υπάρχουν τώρα συν τους δύο προαναφερόμενους.
Ακόμα δεν θα πρέπει να ξεχνάμε πως στο πρώτο παιχνίδι θα απουσιάσει ο θεμέλιος λίθος της άμυνας των Καταλανών Κάρλες Πουγιόλ και η αντικατάστασή του από τον Μάρκες ή (ακόμα χειρότερα) τον Τουράμ θα είναι η...χαρά του Τέβες και του Ρούνεϊ.
Μήπως όμως υπάρχουν αυτοματισμοί στην επίθεση;
Ο Ετό δεν επέστρεψε ποτέ ίδιος μετά απ τον περσινό πρώτο του σοβαρό τραυματισμό, ο Ανρί σκέφτεται την κόρη του και την δισκοπάθειά του και ο Μπόγιαν (ό,τι καλύτερο διαθέτουμε αυτή την στιγμή στην επίθεση) μάλλον θα παραμερίσει γιά να παίξει ο Μέσσι.
Κοινώς ό,τι καλύτερο διαθέτουμε αυτή την στιγμή (και ολόκληρη την χρονιά) είναι το κέντρο μας.
Τσάβι και Ινιέστα είναι σταθερές αξίες, ο Τουρέ Γιάγια βοήθησε πολύ αν και δεν έχει ακριβώς το στυλ του αμυντικού χαφ που θα ταίριαζε σ αυτή την ομάδα και φυσικά αν επανέλθει ο Ντέκο θα έχουμε και καλή τελική πάσα που τώρα μας λείπει απελπιστικά.
Βέβαια η έλευση Ντέκο θα σημάνει πάγκο γιά κάποιον εκ των Ινιέστα και Τσάβι με δεδομένο πως το 4-3-3 δεν αλλάζει ο κόσμος να χαλάσει στον μαγικό κόσμο του Φρανκ Ράϊκαρτ.
Είναι αυτά αρκετά γιά να θέσουν εκτός την πιό φορμαρισμένη ομάδα της Ευρώπης;
Νομίζω πως όχι και το μόνο που θα έχει ενδιαφέρον να δούμε σ αυτή την σειρά είναι το πόσο θα αντισταθεί η Μπάρσα γιατί το ποιός θα πάει στον τελικό είναι γιά μένα βέβαιο.
Η Μόσχα φέτος θα ζήσει τους ρυθμούς ενός κλασσικού αγγλικού ντέρμπυ.
Χαράς ευαγγέλια δηλαδή γιά τις μπυραρίες της περιοχής.
Τώρα γιά μάς τους υπόλοιπους δεν ξέρω αν θα είναι καλό.
Λογικά θα δούμε έναν μεγάλο τελικό.
Κι εκεί μένει να καταλάβουμε αν και κατά πόσον οι "πελατειακές σχέσεις" που έχει αναπτύξει η Man U με την Liverpool εντός αγγλικών συνόρων μπορούν να ανατραπούν σε ευρωπαϊκό επίπεδο.
Δεν θα θέλατε να το μάθετε αυτό;