Λάθη και «λάθη» μιάς παρωδίας

Η υπόθεση Σκόρδα – Μπάγεβιτς – Παπαδόπουλου απασχόλησε τις τελευταίες ημέρες όλη την φίλαθλη κοινή γνώμη.
Προσωπικά δεν θυμάμαι ποτέ στο παρελθόν τον Αρη να βρίκσεται γιά παραπάνω από ένα δίμηνο στην αθλητική επικαιρότητα όλου ανεξαίρετα του αθλητικού τύπου.
Την μιά με την αποτυχημένη απόπειρα μετακίνησης του Μπάγεβιτς στον Παναθηναϊκό, την άλλη με το έντονο ενδιαφέρον κόκκινων και πράσινων γιά τον Αβραάμ και την άρνηση του τελευταίου να ανανεώσει με τον Αρη, την άλλη με την άρνηση του Σκόρδα να τον πουλήσει και την διαφαινόμενη επιθυμία του να τον καταδικάσει ως τιμωρία σε αγωνιστική απραξία και τέλος με την παραίτηση και «ηρωϊκή έξοδο» του Σερβοέλληνα τεχνικού.
Ακολούθησε μιά ακόμα συνέντευξη τύπου του προέδρου του ΔΣ του Αρη η οποία πυροδότησε έναν νέο μπαράζ επιδοκιμαστικών και επικριτικών σχολίων γιά τους χειρισμούς του.
Σε πολλά απ αυτά που διάβασα συμφωνώ, σε άλλα διαφωνώ, αλλά νομίζω πως ελάχιστοι έχουν ασχοληθεί με την ουσία της υπόθεσης.
Η οποία δεν είναι οι προσωπικοί χειρισμοί του Λάμπρου Σκόρδα, αλλά το μοντέλο διοίκησης της ΠΑΕ Αρης, ένα μοντέλο πρωτόγνωρο γιά τα ελληνικά δεδομένα που κουβαλάει επάνω του όλα τα συμπτώματα και τα προβλήματα μιάς καινούργιας προσπάθειας.
Θα μου επιτρέψετε να παραθέσω εδώ τον τρόπο που διοικείται η ΠΑΕ Αρης, ελπίζοντας ότι δεν θα καταχραστώ την υπομονή και τον χρόνο σας.
Αντιγράφω λοιπόν απ την επίσημη ιστοσελίδα της Λέσχης φίλων Αρη

Το πιο σημαντικό στοιχείο στον ΑΡΗ είναι ότι ΣΗΜΕΡΑ δεν υπάρχει μεγαλομέτοχος που να κατέχει τουλάχιστον το 51 % των μετοχών της ομάδας.
Αντίθετα οι μετοχές έχουν μεταβιβαστεί στον Αθλητικό Σύλλογο ΑΡΗ και τις κατέχουν κάποια πρόσωπα καθ΄υπόδειξη του Α. Σ. ΑΡΗ οι οποίοι δεν είναι πραγματικοί ιδιοκτήτες, αλλά «θεματοφύλακες» όπως τους αποκαλούμε.
Στην πράξη αυτό σημαίνει ότι οι μετοχές μπορούν να «αδρανοποιηθούν», με τις ευλογίες των σημερινών «μετόχων» που κατέχουν το 84% των μετοχών κατ' εντολή της Γενικής Συνέλευσης του Α.Σ. ΑΡΗΣ, και να μεταβιβαστούν σε ένα φορέα Ν.Π.Ι.Δ. ,την ΛΕΣΧΗ ΦΙΛΩΝ ΤΟΥ ΑΡΗ το οποίο με απόφαση του Δ.Σ. του θα εναρμονίζει τις αποφάσεις του με την απόφαση της Γ.Σ. της Λέσχης και θα ψηφίζει στις εκλογές της Π.Α.Ε. το Διοικητικό Συμβούλιο το οποίο εξέλεξε το ΣΥΝΟΛΟ ΤΩΝ ΜΕΛΩΝ ΤΗΣ ΛΕΣΧΗΣ.
Ταυτόχρονα θα εκλέγεται και το Διοικητικό Συμβούλιο της ΛΕΣΧΗΣ,ιδιοκτήτη των μετοχών της Π.Α.Ε. ΑΡΗΣ, για να διαχειρίζεται όλα τα πρακτικά ζητήματα (εγγραφή μελών,σύγκληση γενικών συνελεύσεων, εκλογές κ.λ.π.) αλλά και σε ρόλο ΕΞΕΛΕΓΚΤΙΚΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ θα ελέγχει την Διοίκηση της ΠΑΕ. Το Δ.Σ. της ΛΕΣΧΗΣ δεν θα έχει το δικαίωμα να μεταβιβάσει τις μετοχές του ΑΡΗ, να προβαίνει σε αυξήσεις του μετοχικού κεφαλαίου της Π.Α.Ε., παρόλο που θα είναι ο «μεγαλομέτοχος» της ΠΑΕ ΑΡΗΣ χωρίς την σύμφωνη γνώμη της Γενικής Συνέλευσης της ΛΕΣΧΗΣ.
Με απλά λόγια χωρίς να αλλάξει η μετοχική σύνθεση οι μετοχές πάνε στο περιθώριο και διευρύνεται η βάση των «μετόχων» χωρίς στην ουσία να αγοράζουν μετοχές αλλά με τα χρήματα που καταβάλλουν αποκτούν το δικαίωμα της εκλογής της διοίκησης και ταυτόχρονα την ευθύνη για την επιλογή της.
Τα χρήματα που καταβάλλονται από τα ΜΕΛΗ εισφέρονται στην ΠΑΕ με ταυτόχρονη αύξηση του κεφαλαίου της ΠΑΕ ΑΡΗΣ και με τον τρόπο αυτό η ΛΕΣΧΗ παραμένει πάντοτε ο μεγαλομέτοχος της ΠΑΕ ΑΡΗΣ αυξάνοντας συνεχώς το ποσοστό της.
Ο φίλαθλος της ποδοσφαιρικής ομάδας του ΑΡΗ με την συμμετοχή του στην Λέσχη βρίσκεται ως πελάτης - καταναλωτής αλλά και ιδιοκτήτης και στις δύο πλευρές της «διαδικασίας παραγωγής».

• Ατμόσφαιρα στο γήπεδο
• Επιτυχία της ομάδας
• Αύξηση των εσόδων

Που έχουν ως αποτέλεσμα
• Υψηλότερη αξία του προϊόντος
• Υψηλή τηλεθέαση
• Μεγάλη διαπραγματευτική δύναμη με χορηγούς αλλά και το κράτος

Ένας ανατροφοδοτούμενος κύκλος που βασίζεται στην αύξηση της συμμετοχής και των επιτυχιών και ο οποίος μεγαλώνει συνεχώς δίχως τέλος, δεν χρεώνει τον Σύλλογο με τα κεφάλαια που είναι απαραίτητα για επενδύσεις και ο οποιοσδήποτε «επενδυτής» θα απαιτούσε να εισπράξει από την ομάδα, δεν απαιτεί να εισπράξει την κερδοφορία ή την υπεραξία που δημιουργεί αλλά εξασφαλίζει την οικονομική δυνατότητα της ομάδας να επενδύει για την εκπλήρωση των αγωνιστικών στόχων.
Ταυτόχρονα δεν απαγορεύει σε κανένα επιχειρηματικό σχήμα να επενδύσει στην ομάδα αναλαμβάνοντας το management αλλά με όρους και στόχους που θέτουν οι ίδιοι οι φίλαθλοι, οι οποίοι και ενισχύουν πλέον εκουσίως αυτήν την προσπάθεια.
Μια λεπτομερή ανάλυση των ταμειακών ροών στις πιο ελκυστικές τελευταία χρονιές κάνει σαφές ότι, για να μπορέσει να ταυτιστεί η ελάχιστα τιμητική για τον ΑΡΗ αγωνιστική πορεία (4η έως 6η θέση στην Α Εθνική) με την οικονομική σταθερότητα, είναι απαραίτητη η χρηματοδότηση της ομάδας με περίπου 1.500.000 ευρώ ετησίως.
Μόνο η ΛΕΣΧΗ μπορεί να εξασφαλίσει αυτήν την χρηματοδότηση, καθώς κανένας «επενδυτής» δεν πρόκειται να μην έχει την λογική απαίτηση να κερδίσει χρήματα ή και ακόμη να μην επιθυμεί να χαρίσει ότι κεφάλαια έχει επενδύσει, χρηματοδοτώντας την ομάδα π.χ. για μια πενταετία με περίπου 7.000.000 ευρώ, ταυτόχρονα ισχυροποιώντας την αγωνιστικά, με τελικό αποτέλεσμα να απαιτούνται από τους φιλάθλους και πιθανότερα μεγαλύτερες επενδύσεις για να κατακτηθεί κάποιος τίτλος ή δυσαρέσκεια αν αυτά δεν πραγματοποιούνται

Αυτό λοιπόν είναι το μοντέλο με το οποίο ο Αρης διοικείται σήμερα.
Ενα μοντέλο που αξιοποιεί τα περιθώρια του θεσμικού πλαισίου των ανωνύμων εταιριών προκειμένου να καταστήσει μιά ΠΑΕ όχι απλά εταιρία λαϊκής βάσης, αλλά εταιρία μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα.
Η Γενική Συνέλευση της Λέσχης λοιπόν έχει τον πρώτο και κύριο λόγο, εκλέγει το ΔΣ και το ελέγχει συνεχώς.
Ο εκάστοτε πρόεδρος δεν χρειάζεται να έχει οικονομική ευμάρια, το μοντέλο δεν απαιτεί ούτε μιά δραχμή απ αυτόν.
Η όλη προσπάθεια αξίζει συγχαρητηρίων και είναι πραγματικά πρωτοποριακή.
Ισως να είναι και ο μόνος τρόπος να αποφύγουν πολλές ομάδες σήμερα τα γνωστά «λαμόγια» που ασχολούνται με τα διοικητικά τους μόνο και μόνο γιά να αφαιμάξουν τα ταμεία τους.
Το μόνο πρόβλημα που προσωπικά διαβλέπω σ αυτό το εγχείρημα και που βέβαια είναι υπεύθυνο γιά όσα δυσάρεστα περνά τώρα η ομάδα του Αρη, είναι η δυσκολία συνειδητοποίησης του διπλού ρόλου των μελών της Λέσχης.
Απ την μιά φίλαθλοι-οπαδοί της ομάδας κι απ την άλλη διοικητικά στελέχη μιά εταιρίας που οφείλει να εναρμονίζεται και να αξιοποιεί τους κανόνες της αγοράς.
Το δίλλημα στην περίπτωση αυτή είναι αμείλικτο.
Ας δούμε τα ερωτήματα:
«Ποιός οπαδός θα ήθελε να του πάρουν τον επιτυχημένο προπονητή του ενώ έχει συμβόλαιο με την ομάδα του;»
«Ποιός οπαδός θα ήθελε να του πάρουν τον αρχηγό και καλύτερο παίκτη της ομάδας του, όταν ο ίδιος δεν αισθάνεται πως υπάρχει οικονομικός λόγος γιά να το πράξει η διοίκησή του αυτό;»
Αλλά και από την άλλη
«Ποιός σοβαρός παράγοντας θα υποχρέωνε τον προπονητή του να παραμείνει ενώ ο ίδιος δεν θα το ήθελε;»
«Ποιός σοβαρός παράγοντας θα προτιμούσε να...κρεμάσει το δελτίο σε έναν ποδοσφαιριστή του που έχει ακόμα ένα χρόνο συμβόλαιο αντί να κοιτάξει να τον πουλήσει στην πιό συμφέρουσα γι αυτόν τιμή, αφού δεν μπορούσε να τον κρατήσει ο ίδιος γιά παραπάνω χρόνια;»
Το ζήτημα λοιπόν είναι ως τί απαντάμε στα παραπάνω ερωτήματα.
Αν απαντήσουμε σαν οπαδοί, τότε οφείλουμε να αναγνωρίσουμε πως η στάση του Σκόρδα μας άρεσε παρά τις συνέπειες, γιατί κάθε οπαδός θέλει να πιστεύει πως η ομάδα του δεν σκύβει το κεφάλι σε κανέναν.
Αν σκεφτούμε σαν παράγοντες, τότε ο Σκόρδας διέπραξε εγκλήματα και τώρα πιθανόν να τα πληρώσει.
Σε κάθε περίπτωση όμως οφείλουμε να θυμόμαστε πως ο Σκόρδας δεν είναι μόνος και δεν χειρίστηκε την υπόθεση γιά προσωπικό του όφελος, όπως αντίθετα μπορεί να είχαν κάνει κάποιοι άλλοι ανεξέλεγκτοι πρόεδροι.
Και αυτός θα κριθεί γιά τους χειρισμούς του και θα απέλθει ή θα παραμείνει στο αξίωμά του όχι γιατί θα τα «τσέπωσε», αλλά γιατί χωρίς να το θέλει θα έχει βλάψει τα συμφέροντα του συλλόγου του.
Αυτές λοιπόν είναι οι παιδικές ασθένειες του μοντέλου διοίκησης του Αρη.
Οταν το συναίσθημα κυριαρχεί έναντι των οικονομικών, όταν πιστεύουμε πως στα λόγια και όχι στα λεφτά είμαστε μεγάλοι, τότε το πιθανότερο είναι να γίνουμε μικρομέγαλοι.
Κι αυτό είναι το στοίχημα της Λέσχης Φίλων του Αρη γιά το μέλλον.
Να ωριμάσουν όλοι μαζί και να καταννοήσουν πως η διοίκηση μιάς επαγγελματικής ΠΑΕ είναι τελείως διαφορετικό πράγμα απ το κουμάντο της Θύρας 3.