Συνέχεια Πρώτης της ΑΕΚ "Ενόψει" Προπονητικού

Πρώτη της ΑΕΚ σήμερα και τα ρεπορτάζ, ως συνήθως, βρίθουν αισιοδοξίας. Διαβάζεις για σημαντικές προσθήκες στο κέντρο της άμυνας (Μαϊστόροβιτς, Αλεξόπουλος), το Βενετίδη πολύ κοντά (κατόπιν δικών του πιέσεων).

Διαβάζεις για τη μεγαλύτερη πρόκληση στην καριέρα του Δώνη, ο οποίος θα επαναφέρει την πειθαρχία στην ομάδα (που είχε χαθεί επί Κωστένογλου ή που υπήρχε άστοχα επί Φερέρ) και θα δημιουργήσει ομάδα που θα παίζει επιθετικά και με κατοχή μπάλας. Επιπλέον, θα πάρει από ποδοσφαιριστές πράγματα, που δεν μπόρεσαν οι προκάτοχοί του (Ράμος, Αρουαμπαρένα, Μαντούκα κλπ). Δηλ. ποδοσφαιριστής που δεν έχει σχέση με άμυνα, υπάρχει ποτέ περίπτωση να πετύχει ως μπακ; Ή ποδοσφαιριστής που σερνόταν στα 32 να ξυπνήσει στα 33; Ή ποδοσφαιριστής που δεν έκανε τίποτε στη Μπενφίκα και μία κακή χρονιά πέρυσι, να γίνει ξαφνικά Κετσπάγια;

Για το Μπασινά, που πλησιάζει όλο και περισσότερο, όσο δεν βρίσκει την πρόταση που επιθυμεί από το εξωτερικό (υπάρχει άραγε περίπτωση να του κάνει πρόταση σοβαρή ομάδα του εξωτερικού από τώρα και στο εξής και μετά από αυτό το euro;).

Για «ακριβές» μεταγραφές που θα προσδώσουν ποιότητα (Σκόκο) κλπ κλπ…

Εγώ αναρωτιέμαι τα εξής:

1. Ότι άλλη μία σαιζόν ξεκινά χωρίς προπονητικό.
2. Πώς γίνεται, η ομάδα να έχει κατοχή και να παίζει επιθετικά, όταν οι περισσότεροι ενδεκαδάτοι θα είναι άνω των 32; (το φετινό euro μπορεί να δώσει απάντηση).
3. Πώς γίνεται, παρά το μεγάλο αριθμό των 32άρηδων, οι βασικοί στόχοι για τη συνέχεια, να έχουν επίσης κλειστά τα 32;
4. Την παγωμάρα του κόσμου, δεδομένων των μέχρι τώρα κινήσεων αλλά και των στόχων που υπάρχουν για τη συνέχεια.
5. Τη γενικότερη ατμόσφαιρα, που για όσους παρακολουθούν τα ρεπορτάζ, προδικάζει ξέσπασμα εμφυλίου μετά τις πρώτες στραβές, πολύ μεγαλύτερου από τους προηγούμενους (Μπάγεβιτς – original, Ντέμης – original).

Δεν θέλω να επαναλαμβάνομαι και να πάρω την ταμπέλα του απαισιόδοξου και άδικου, αλλά μπορεί κανείς να εντοπίσει κάποια νότα αισιοδοξίας, ανατρέποντας τα άνω επιχειρήματα;