Μάιος 1993
Ήμουν πρωτοετής φοιτητής στην Καρλσρούη και όπως έχω δηλώσει κι άλλες φορές φανατικός φίλος της Bayern Μονάχου. Το Μάιο λοιπόν ερχόταν η Bayern να παίξει τον αγώνα πρωταθλήματος κόντρα στην τοπική ομάδα της Καρλσρούης.
Μαζεφτήκαμε μερικοί συμφοιτητές και πήγαμε στο ματς. Ένας από αυτούς μου είπε: "Δες καλά τον τερματοφύλακα της Καρλσρούης. Υπάρχουν φήμες ότι θα φύγει με μεταγραφή στο Μόναχο."
Και πήγαμε λοιπόν και είδαμε το παιχνίδι. Προς μεγάλη λύπη μου η Bayern έφαγε τεσσάρα (4-1) και ουσιαστικά έχασε εκεί τον τίτλο της χρονιάς. Αλλά εγώ είχα πάθει πλάκα με τον τερματοφύλακα της Καρλσρούης. Έβγαζε τα άπιαστα, συντόνιζε την άμυνα του, φώναζε στους συμπαίκτες του, παθιαζόταν, ούρλιαζε στο παραμικρό λάθος των αμυντικών του. Κι όλα αυτά παρά το νεαρό της ηλικίας του. "Αν τον πάρουμε στη Bayern, δεν μασάμε τίποτα" σκέφτηκα για να παρηγορηθώ απ' την 4αρα. Το όνομά του τερματοφύλακα: Oliver Kahn.
Ο Καν πήρε μεταγραφή για τη Bayern την επόμενη χρονιά κι έμελε να αποτελέσει τη σημαία της ομάδας για πολλά χρόνια. Έγινε αρχηγός της, γιόρτασε (κι εμείς μαζί του) πολλά πρωταθλήματα και κύπελλα, σήκωσε Champions League, ηγήθηκε της Εθνικής Γερμανίας κι αποτέλεσε υπόδειγμα επαγγελματία ποδοσφαιριστή κι έναν απ' τους ελάχιστους τερματοφύλακες στον κόσμο που εμπνέουν τους πιτσιρικάδες να κάτσουν κάτω απ' τα δοκάρια. Για μένα που ζούσα μακριά απ' την έδρα της Bayern αποτελούσε ένα επιπλεόν κίνητρο να πάω να δω την ομάδα όταν ερχόταν φιλοξενούμενη στην Καρλσρούη.
Πάντα παθιασμένος και φωνακλάς μέσα στο παιχνίδι, τσαμπουκάς με τη θετική έννοια, πάντα σωστός επαγγελματίας, πάντα μιλούσε έξω απ' τα δόντια χωρίς να ωραιοποιεί καταστάσεις, αυθεντικός έως και ωμός κάποιες φορές, χωρίς ίχνος βεντετισμού και υπεροψίας παρά τα λεφτά που έβγαλε και τους τίτλους που κατέκτησε.
Έφτασε όμως η ώρα να κρεμάσει τα παπούτσια του ή μάλλον τα γάντια του γιατί τα χρόνια περνάνε. Στα 39 του πλέον είχε συμπληρώσει 557 εμφανίσεις στην Μπουντεσλίγκα, 86 διεθνείς συμμετοχές και είχε πάρει 24 τίτλους.
Το αποχαιρετηστήριο παιχνίδι που οργανώθηκε μεταξύ της Bayern και της Εθνικής Γερμανίας προς τιμή του και διεξάχθηκε στην κατάμεστη Allianz Arena στο Μόναχο, αποτέλεσε χτες το κύκνειο άσμα του τεράστιου αυτού παίκτη! 69.000 θεατές έδωσαν το παρόν και στο 75' λεπτό αποχαιρέτησαν εν μέρει με δάκρυα στα μάτια το μοναδικό αυτό τερματοφύλακα που αποχώρησε από την ενεργό δράση καλυμμένος με μια σημαία της αγαπημένης μας Bayern Μονάχου.
Danke Oli!!!
Oli σε ευχαριστούμε!!!
Ήμουν πρωτοετής φοιτητής στην Καρλσρούη και όπως έχω δηλώσει κι άλλες φορές φανατικός φίλος της Bayern Μονάχου. Το Μάιο λοιπόν ερχόταν η Bayern να παίξει τον αγώνα πρωταθλήματος κόντρα στην τοπική ομάδα της Καρλσρούης.
Μαζεφτήκαμε μερικοί συμφοιτητές και πήγαμε στο ματς. Ένας από αυτούς μου είπε: "Δες καλά τον τερματοφύλακα της Καρλσρούης. Υπάρχουν φήμες ότι θα φύγει με μεταγραφή στο Μόναχο."
Και πήγαμε λοιπόν και είδαμε το παιχνίδι. Προς μεγάλη λύπη μου η Bayern έφαγε τεσσάρα (4-1) και ουσιαστικά έχασε εκεί τον τίτλο της χρονιάς. Αλλά εγώ είχα πάθει πλάκα με τον τερματοφύλακα της Καρλσρούης. Έβγαζε τα άπιαστα, συντόνιζε την άμυνα του, φώναζε στους συμπαίκτες του, παθιαζόταν, ούρλιαζε στο παραμικρό λάθος των αμυντικών του. Κι όλα αυτά παρά το νεαρό της ηλικίας του. "Αν τον πάρουμε στη Bayern, δεν μασάμε τίποτα" σκέφτηκα για να παρηγορηθώ απ' την 4αρα. Το όνομά του τερματοφύλακα: Oliver Kahn.
Ο Καν πήρε μεταγραφή για τη Bayern την επόμενη χρονιά κι έμελε να αποτελέσει τη σημαία της ομάδας για πολλά χρόνια. Έγινε αρχηγός της, γιόρτασε (κι εμείς μαζί του) πολλά πρωταθλήματα και κύπελλα, σήκωσε Champions League, ηγήθηκε της Εθνικής Γερμανίας κι αποτέλεσε υπόδειγμα επαγγελματία ποδοσφαιριστή κι έναν απ' τους ελάχιστους τερματοφύλακες στον κόσμο που εμπνέουν τους πιτσιρικάδες να κάτσουν κάτω απ' τα δοκάρια. Για μένα που ζούσα μακριά απ' την έδρα της Bayern αποτελούσε ένα επιπλεόν κίνητρο να πάω να δω την ομάδα όταν ερχόταν φιλοξενούμενη στην Καρλσρούη.
Πάντα παθιασμένος και φωνακλάς μέσα στο παιχνίδι, τσαμπουκάς με τη θετική έννοια, πάντα σωστός επαγγελματίας, πάντα μιλούσε έξω απ' τα δόντια χωρίς να ωραιοποιεί καταστάσεις, αυθεντικός έως και ωμός κάποιες φορές, χωρίς ίχνος βεντετισμού και υπεροψίας παρά τα λεφτά που έβγαλε και τους τίτλους που κατέκτησε.
Έφτασε όμως η ώρα να κρεμάσει τα παπούτσια του ή μάλλον τα γάντια του γιατί τα χρόνια περνάνε. Στα 39 του πλέον είχε συμπληρώσει 557 εμφανίσεις στην Μπουντεσλίγκα, 86 διεθνείς συμμετοχές και είχε πάρει 24 τίτλους.
Το αποχαιρετηστήριο παιχνίδι που οργανώθηκε μεταξύ της Bayern και της Εθνικής Γερμανίας προς τιμή του και διεξάχθηκε στην κατάμεστη Allianz Arena στο Μόναχο, αποτέλεσε χτες το κύκνειο άσμα του τεράστιου αυτού παίκτη! 69.000 θεατές έδωσαν το παρόν και στο 75' λεπτό αποχαιρέτησαν εν μέρει με δάκρυα στα μάτια το μοναδικό αυτό τερματοφύλακα που αποχώρησε από την ενεργό δράση καλυμμένος με μια σημαία της αγαπημένης μας Bayern Μονάχου.
Danke Oli!!!
Oli σε ευχαριστούμε!!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου