Γκρίνια

Η κατάσταση που επικρατεί στον σημερινό ΠΑΟ δείχνει ότι νοσεί. Δεν νοσεί μόνο η ομάδα, οι παίχτες, η ΠΑΕ. Νοσούν και όλοι οι υπόλοιποι που την περιτριγυρίζουν. Και κυρίως οι οπαδοί. Όχι γιατί ήταν αδικαιολόγητη η προχθεσινή κατακραυγή στη λεωφόρο. Δικαιολογημένη ήταν μέχρι ένα σημείο.

Η αδικαιολόγητη συμπεριφορά όμως καταγράφεται από την αρχή του πρωταθλήματος.

Πώς κατάντησε έτσι ο ΠΑΟ;

ΔΕΝ είναι δυνατόν, η λεωφόρος να ΜΗΝ είναι έδρα.

ΔΕΝ είναι δυνατόν, να είναι άδεια.

ΔΕΝ είναι δυνατόν, όταν γεμίζει να μην ακούς τίποτα, ούτε παλμό, ούτε ρυθμό παρά μόνο γιουχες.

ΔΕΝ είναι δυνατόν, να παίζει η ομάδα από την αρχή εκ των πραγμάτων εκτός έδρας.

Όλοι έχουμε την τάση στα προβλήματα να βγάζουμε τον κώλο μας απ' έξω και να τα φορτώνουμε σε άλλους. Για αυτό δεν δέχομαι την άποψη ότι οι μόνοι που δεν φταίνε είναι οι οπαδοί του ΠΑΟ. Φταίνε φυσικά.

Τα όποια προβλήματα που μπορεί να έχουν με τον Τζίγγερ, με τη διοίκηση ή το πόσο γουστάρουν τους Γιαννακόπουλους, το μεταφέρουν στο γήπεδο. Και φυσικά το μεταφέρουν στην ομάδα. 

Πιστεύουν ότι κάνουν καλό στην ομάδα; Ίσως.

Κάνουν καλό στην ομάδα; ΟΧΙ

Ο σοφός λαός λέει ότι εχθρός του καλού είναι το καλύτερο. Και οι οπαδοί θέλουν να δουν μια καλύτερη ομάδα - με το δίκιο τους -, κάνουν όμως κακό στην ήδη πρώτη ομάδα του πρωταθλήματος.

Ποιο είναι το συμπέρασμα; 

Αν δεν πάρει το πρωτάθλημα δεν το συζητάμε ότι θα ξεσηκωθούν τα πεζοδρόμια. 

Αν το πάρει θα συνεχίσει αυτή η αέναη γκρίνια και μιζέρια. Και θα πάει περίπατο κάθε "καλή" προσπάθεια. Γιατί θα θέλουμε καλύτερη.

Την γκρίνια με λίγα λόγια δεν την γλιτώνουμε ό,τι και να γίνει.