Παροξυσμός λέει στις τάξεις του ΠΑΟΚ.....

Φυσιολογικό δεν είναι?Ο φανατισμός,ο ενθουσιασμός και η αισιοδοξία χαρακτηρίζουν όσο τίποτα άλλο τους φιλάθλους του ΠΑΟΚ εδώ και χρόνια.Δεν κλονίστηκαν ποτέ και ας πέρασε το σωματείο από 40 κύματα.Είναι στο DNA του Παοκτσή εμφυτευμένα,μετά από τόσα χρόνια κατρακύλας και νηστείας,αφου ήταν απλός θεατής στην ραγδαία εξέλιξη των αντιπάλων του.Σαν εργάτης στο γεφύρι της Άρτας,κάθε χρόνο ήλπιζε πως κάτι θα αλλάξει,και δεν μπορούσε να πιστέψει πως θα πάνε χαμένοι οι κόποι για ακόμη μια φορά.Και πήγαινε λέγοντας,χρόνο με το χρόνο.Και έτρεφε φρούδες ελπίδες καθώς στην καρδιά του είχε εγκατασταθεί για τα καλά η απογοήτευση.Και του έμενε αποκούμπι μόνο η ελπίδα και μέσα του έβραζε.

Ομάδα με ιστορία,με τίτλους,με έδρα καυτή κατήντησε από πρωταγωνιστής σε κομπάρσο της superleague,αφήνοντας πίσω για πάντα μια και καλή την αίγλη της παλιάς εποχής.Ευάλωτο το σωματείο στους τυχοδιώκτες παράγοντες που το πλησίαζαν με σκοπό το προσωπικό κέρδος,αφέθηκε στο έλεος του αφού κανείς δεν έδειχνε ικανός να αναλάβει το τιμόνι και να οδηγήσει την ομάδα εκεί που της αξίζει πραγματικά να βρίσκεται.

Μαγαζί γωνία,με τεράστιες δυνατότητες δεν έτυχε να το δει σοβαρά κάποιος επιχειρηματίας γιατί νοσούσε.Και έπασχε από καρκίνο.Είχε σαπίσει εσωτερικά και ζούσε στη σκιά του παρελθόντος,με τα περασμένα μεγαλεία για παρηγοριά.Όλοι όσοι είχαν προσφέρει στο παρελθόν,ζητούσαν ανταλλάγματα και ένα κομμάτι από την πίτα για να εξημερώσουν τις ορέξεις τους.Και φυσικά μιλάω για τους παλαίμαχους του ΠΑΟΚ.
Καλοί,χρυσοί,παικταράδες και τους ευχαριστώ για τα ωραία χρόνια που προσέφεραν στους οπαδούς της ομάδας μου.Ανήκω και'γω,βλέπεις στην γενιά των τριαντάρηδων που μεγάλωσαν με την ιστορία της "ομάδας των διεθνών",χιλιοειπωμένη από τα χείλια του πατέρα μου και των μεγαλυτέρων μου.Βαρέθηκα να ακούω για τα 25 χρόνια "πελάτες"και να μου απαριθμούν τα ονόματα της χρυσής εντεκάδας της δεκαετίας του '70.ΒΑΡΕΘΗΚΑ.
Παρακολουθούσα ενεργά την ομάδα και πρόλαβα τις τελευταίες δόξες της στο τσακ.Παρακολουθούσα παράλληλα και τον κατήφορο όμως και αναρωτιόμουν μέσα μου,πως είναι δυνατόν να μένουν άπραγοι μπροστά στον αφανισμό του σωματείου.Που είναι όλοι αυτοί,ρε πατέρα?

Και με έπνιγε ο θυμός και η απογοήτευση,για τα όσα συνέβαιναν και η μόνη μου παρηγοριά ήταν η ελπίδα για την επόμενη σεζόν.Και αναφέρομαι στους παλαίμαχους γιατί ο θυμόσοφος λαός λέει πως,όπου λαλούν πολλά κοκόρια αργεί να ξημερώσει.Όταν ανέλαβε ο Κόκκαλης τον Ολυμπιακό,έφτιαξε ένα υπερσύγχρονο καφενείο στου Ρέντη και είπε τους παλαίμαχους του Ο.Σ.Φ.Π.,μάγκες εδώ είστε.Και μην ακούσω κιχ.

Γιατί στο φινάλε και ο Ζαγοράκης παλαίμαχος είναι πλέον.Για αυτό διερωτώμαι,που ήταν οι παλαίμαχοι τόσα χρόνια?Το μόνο παρών που δώσανε ήταν όταν ήρθε ο Ιβάν Σαββίδης και βγήκανε σύσσωμοι να πουν πως αυτοί θα αποφασίσουνε για το μέλλον της ομάδας.

Με ποιο δικαίωμα?

Κρυφτήκατε τόσα χρόνια στα καβούκια σας και αφήσατε την ομάδα να φτάσει στο μηδέν.Ντροπή σας,κύριοι.Και βγήκανε τις προάλλες ορισμένοι να εκφράσουν τη δυσαρέσκεια τους που προσελήφθη στη μπουτίκ η αδερφή της Ιωάννας Λίλη.Χάθηκε η θέση βλέπεις που θα μπορούσαν να βολέψουνε κάποιο δικό τους παιδί και τους πείραξε.Τόσα χρόνια που ήταν "μπάτε σκύλοι αλέστε και αλεστικά μη δίνετε"ήταν καλά και δεν μιλούσε κανείς γιατί έπαιζε η μαρμίτα.

Αυτό που θέλω να πω είναι ότι μπορεί να μην είδαμε τα μεγαλεία του Κούδα και της "χρυσής ομάδας" ,είδαμε όμως τον πρωταθλητή Ευρώπης αντί να απολαύσει τον μήνα του μέλιτος με την υπέροχη σύζηγο του(μαγκιά του) και τον τίτλο του MVP του Euro 2004,να μην υπολογίζει κινδύνους και δυσκολίες και να βουτάει στα βαθιά και σε ελάχιστο χρονικό διάστημα να φέρνει την ομάδα στα ίσια της.Τεράστιο το ρίσκο,τεράστιες και οι ευθύνες σε περίπτωση αποτυχίας.

Και ο μέχρι τώρα απολογισμός της διοίκησης Ζαγοράκη είναι η μεγαλύτερη δικαίωση για τους κόπους αυτής της ομάδας(Βιολίδης,Ποικιλίδης,Βρύζας,Μηλιωρίδης).Αφανείς ήρωες που απαρνήθηκαν την αυτοπροβολή και δώσανε το είναι τους για την επίτευξη των στόχων που θέσανε,χωρίς να πάρουνε μία.Ίσα ίσα που βάλανε και από την τσέπη τους.

Τα χρέη σχεδόν εκμηδενίστηκαν ενώ πέρυσι τέτοια εποχή μας κυνηγούσαν άπαντες.Απλό σίγουρα δεν ήταν αλλά μία προσπάθεια ήταν απλή.Και σίγουρα θα είχε κοινή αποδοχή.Δεν θα φτάναμε στο μηδέν,κύριοι παλαίμαχοι.Τουλάχιστον ας προσπαθούσατε......

Εύγε Θοδωρή,και όπως πάντα "χαμηλά την μπάλα".

ADIOS