Προπονητολογία στην Βαρκελώνη

Είναι γεγονός πως η καρέκλα του Φρανκ Ράϊκαρτ τρίζει εδώ και πολύ καιρό.
Γιά την ακρίβεια οι πρώτες εκφράσεις δυσαρέσκειας έκαναν την εμφάνισή τους πέρυσι το καλοκαίρι.
Ας μην ξεχνάμε πως η Μπάρσα διεκδίκησε 6 τίτλους πέρυσι και κατόρθωσε να κατακτήσει μόνο το Copa Catalunya...
Ωστόσο ο Λαπόρτα έκλεισε τ αυτιά του και στήριξε τον Ολλανδό τεχνικό, υποστηρίζοντας πως ταιριάζει στην φιλοσοφία και το πνεύμα της ομάδας.
Οι φετινές εμφανίσεις δεν τον δικαίωσαν.
Και λέω οι εμφανίσεις γιατί τα αποτελέσματα δεν τον έχουν διαψεύσει απόλυτα ακόμα.
Η ομάδα βρίσκεται 4 βαθμούς πίσω απ την Μαδρίτη στην Primera Division ενώ είναι στους 8 του Champions League με σχεδόν βέβαιο το πέρασμά της στα ημιτελικά απέναντι στην υποδεέστερη εμφανώς Σάλκε 04.
Παρ όλ αυτά, όλοι συμφωνούν πως αυτό που παίζει η Μπάρσα τα τελευταία 2 χρόνια δεν είναι ελκυστικό.
Παρ ότι το σύστημα δεν άλλαξε (ο Ράϊκαρτ δεν αλλάζει το 4-3-3 σχεδόν με τίποτα) η ομάδα έγινε πιό αργή και προβλέψιμη, ενώ παράλληλα δεν έκλεισαν τα αμυντικά κενά, κάτι που αναμενόταν μετά την έλευση των Αμπιντάλ και Μιλίτο.
Βέβαια, γιά να τα λέμε όλα, η προ διετίας Μπάρσα είχε έναν άλλον Ροναλντίνιο και όχι το σημερινό...φάντασμα του εαυτού του.
Ακόμα δεν θα μπορούσαν να πιστωθούν στον προπονητή οι δεκάδες μυϊκοί τραυματισμοί που έχουν αποδεκατίσει την ομάδα και πολλές φορές την υποχρεώνουν να παρατάσσεται με σύνθεση ανάγκης.
Μάλλον τα αίτια αυτής της συμφοράς θα πρέπει να αναζητηθούν στις καλοκαιρινές περιοδείες προς άγραν χρημάτων σε Ασία και Λατινική Αμερική.
Ομως οι κακές σχέσεις των παικτών, τα φαινόμενα απειθαρχίας, οι λανθασμένες αλλαγές και τακτικές σε μιά σειρά αγώνων που κόστισαν βαθμούς στην Μπάρσα, αλλά και το κακό θέαμα όπως είπα παραπάνω, δεν μπορούν παρά να πιστωθούν στον Ράϊκαρτ.
Επισήμως οι πάντες διαψεύδουν πως ψάχνουν γιά προπονητή το καλοκαίρι.
Και είναι φυσικό αυτό.
Δεν θέλουν να προκαλέσουν μεγαλύτερη αναταραχή απ αυτήν που υπάρχει τώρα.
Ομως μερικά πράγματα δεν μπορούν να κρυφτούν, όπως οι χειμερινές επαφές με τον Μουρίνιο, οι οποίες αποδώθηκαν σε...έρευνα αγοράς χωρίς βέβαια αυτή η δικαιολογία να πείσει κανέναν.
Ο Μουρίνιο είναι ο εκλεκτός των media και των φιλάθλων στην Βαρκελώνη.
Σε όλα τα γκάλοπ που διενεργήθηκαν κάθε φορά που εμφανιζόταν πρόβλημα με τον Ράϊκαρτ, ο Πορτογάλος απ το Σετούμπαλ ήταν ο απόλυτος κυρίαρχος.
Παρ όλ αυτά, κουμάντο στην Μπάρσα εδώ και χρόνια (τουλάχιστον τα 3 τελευταία) κάνει ο Κρόϊφ.
Ο Ολλανδός άλλοτε τεχνικός της περίφημης dream team επηρεάζει όσο κανείς τον Λαπόρτα και ο λόγος του είναι...ευαγγέλιο.
Ο Κρόϊφ αν και πλέον βρίσκεται μακρυά (τεχνικός διευθυντής στον Αγιαξ) ποτέ δεν έπαψε να ανακατεύεται στα της Μπάρσα.
Το blog του έχει την μεγαλύτερη επισκεψιμότητα στην Βαρκελώνη κάθε Δευτέρα πρωί.
Ο Κρόϊφ λοιπόν δεν θέλει τον Μουρίνιο.
Και δεν τον θέλει γιατί χωρίς τεχνικό της επιλογής του θα πάψει να ανακατεύεται και η γνώμη του θα ξεφτίσει.
Και φυσικά ο Μουρίνιο δεν επιτρέπει από κανέναν παρεμβάσεις στην δουλειά του.
Ουσιαστικά αν ο Λαπόρτα επέλεγε τον Μουρίνιο ήταν σαν να σπάει τους δεσμούς του με τον Κρόϊφ, τον άνθρωπο που γιά χατήρι του δεν δίστασε να συγκρουστεί με τον καλύτερό του φίλο Σάντρο Ροσσέλ, αντιπρόεδρο ποδοσφαίρου στην πρώτη θητεία της διοίκησής του.
Τον Ροσσέλ που έφερε στην Μπάρσα τους Ροναλντίνιο (με λιγότερα απ όσα του έδινε η Μάντσεστερ), τον Ντέκο, τον Ετό, τον Εντμίλσον, τον Μπελέτι, τον Σιλβίνιο.
Οπως εύκολα γίνεται αντιληπτό, είναι δύσκολο γιά τον Λαπόρτα να προτιμήσει τον Μουρίνιο και να δυσαρεστήσει τον Κρόϊφ...
Να σημειώσουμε πάντως πως με βάση το καταστατικό της Μπάρσα, ο Λαπόρτα δεν μπορεί να είναι τρίτη συνεχόμενη φορά υποψήφιος γιά την προεδρία.
Αρα αυτή την στιγμή τον ενδιαφέρει η υστεροφημία του γιατί έχει πολιτικές βλέψεις και θέλει να φύγει αφήνοντας ικανοποιημένους τους οπαδούς της ομάδας και αυριανούς ψηφοφόρους του.
Γι αυτό το πιθανότερο είναι να ακολουθήσει μιά μέση οδό.
Ούτε Μουρίνιο, αλλά ούτε και Φαν Μπάστεν ας πούμε.
Ποιά μπορεί να είναι η μέση οδός;

Ενας Καστιγιάνος στο στόχαστρο

Την στιγμή που ο Μουρίνιο κατακτούσε εγχώριους τίτλους με την Τσέλσι, κάτι πολύ σημαντικό γιά μιά μικρομεσαία ομάδα της Αγγλίας με την συνδρομή βεβαίως του Αμπράμοβιτς, ο Ράφα Μπενίτες συνέχιζε στο Ανφιλντ εκείνο που ξεκίνησε στο Μεστάγια.
Τις ευρωπαϊκές διακρίσεις με την Λίβερπουλ.
Δύο τελικοί Champions League σε 3 χρόνια και μιά ευρωπαϊκή κούπα δεν μπορεί να μην προκαλέσουν εντύπωση στον οποιονδήποτε, ειδικά αν μιλάμε γιά μιά ομάδα που ποτέ δεν είχε επάνω της την στάμπα του φαβορί.
Πολύ δε περισσότερο όταν ταυτόχρονα εκινείτο στην μετριότητα στις εγχώριες διοργανώσεις.
Ο Μπενίτες έχει την σφραγίδα του επιτυχημένου.
Είναι αυτός που μπορεί να πετύχει διάκριση χωρίς ιδιαίτερα μεγάλα μπάτζετ και λαμπερά αστέρια.
Σύμφωνα με σημερινό δημοσίευμα της El Mundo Deportivo υπήρξε μιά πρώτη προσέγγιση μέσω ενός μάνατζερ που είναι στενός φίλος του Λαπόρτα.
Στο δημοσίευμα, ο Μπενίτες εμφανίζεται σαν εναλλακτική λύση αν "στραβώσει" η υπόθεση Μουρίνιο, κάτι που μάλλον αποτελεί μύχιο πόθο της εφημερίδας παρά έχει σχέση με την πραγματικότητα.
Εγώ θα έδινα μεγάλες πιθανότητες να περπατήσει αυτό το σενάριο με δεδομένο πως και ο ίδιος ο Μπενίτες θα έβλεπε θετικά μιά επιστροφή του στην Ιβηρική, σ έναν μεγάλο σύλλογο όπως η Μπάρσα, πολύ δε περισσότερο όταν η Λίβερπουλ είναι έτοιμη να αλλάξει ιδιοκτησιακό καθεστώς και κανείς δεν μπορεί να είναι σίγουρος γιά την θέση του.
Θα πρόσθετα όμως και κάποιον ακόμα σ αυτή την μικρή λίστα υποψηφίων.
Το καλοκαίρι η Equipe, απ τις πιό έγκυρες αθλητικές εφημερίδες στην Ευρώπη κατά την ταπεινή μου γνώμη, αφού πρώτη έβγαλε στο φως την συμφωνία με τον Τιερί Ανρί, όταν την διέψευδε ο ίδιος ο παίκτης, στην συνέχεια υποστήριξε πως με αφορμή αυτή την μεταγραφή υπήρξαν επαφές και με τον Αρσέν Βεγκέρ.
Πάλι βέβαια αυτό διαψεύστηκε, αν και στην συνέχεια το όνομα του Αλσατού τεχνικού χρησιμοποιήθηκε σαν...πακέτο γιά τον πιθανό επαναπατρισμό του Σεσκ στην Βαρκελώνη.
Δεν είναι απαραίτητο να ισχύει κάτι τέτοιο (προσωπικά βλέπω τον Σεσκ πιό κοντά στην Μαδρίτη παρά στην Μπάρσα), αυτό όμως δεν αποκλείει να υπάρχει πράγματι ενδιαφέρον γιά τον νυν τεχνικό της Αρσεναλ.
Εναν λάτρη του επιθετικού ποδοσφαίρου (αν και αρκετά λούζερ πάντα κατά την προσωπική μου γνώμη).
Εναν άνθρωπο δηλαδή που ταιριάζει περισσότερο απ τον Μπενίτες ή τον Μουρίνιο στο πνεύμα και την φιλοσοφία της Μπάρσα.
Ομορφο, θεαματικό ποδόσφαιρο, ακόμα κι αν δεν συνοδεύεται από τίτλους.
Αυτό σε τελική ανάλυση θέλουμε όλοι οι blaugrana.
Ποιός μπορεί να το εγγυηθεί καλύτερα;