Μαγκιά σου Κωστένογλου

Μπορεί στο τέλος να μην πανηγυρίσει, αλλά ολόκληρη η φίλαθλη Ελλάδα θα του έχει βγάλει το καπέλο. Κατάφερε, παίρνοντας την ομάδα με τεράστιο αγωνιστικό και ψυχολογικό πρόβλημα, να την αναστήσει στην κυριολεξία. Οι κινήσεις του απλές, πλην όμως ουσιαστικές:

• Απένειμε δικαιοσύνη. Δοκίμασε ολόκληρο το ρόστερ από την αρχή, μέχρι να καταλήξει στην ιδανικότερη 11άδα, την οποία δεν άλλαξε ποτέ ξανά. Αντίθετα με τον προκάτοχό του, που, είτε είχε εμμονές (Μαντούκα, Αρουαμπαρένα, Ράμος, Μορέτο, Λύμπε), είτε έβγαζε από την ομάδα ποδοσφαιριστές που ψηφίζονταν MVP μόλις την προηγούμενη αγωνιστική και τους επανέφερε μετά από 1 μήνα, καταστρέφοντάς τους τελείως την ψυχολογία (τα ίδια δηλ. που κάνει και ο Πεσέιρο με τα γνωστά αποτελέσματα).
• Άλλαξε επιτέλους τα μπακ, που όλη η Ελλάδα, εκτός από το Φερέρ, έβλεπε πόσο τραγικά ήταν. Έτσι, είδαμε 2 ελληνόπουλα, που μπορεί να μην διακρίνονται για το ταλέντο τους, αλλά έβγαλαν αγωνιστικότητα και ψυχή στο γήπεδο (που τόσο ανάγκη είχε η ομάδα).
• Ως προπονητής που πονάει την ομάδα και αναλογιζόμενος το αύριο, άλλαξε τον τερματοφύλακα, που μπορεί να μην είχε σημαντική συμβολή στην αγωνιστική εικόνα της ομάδας, είχε όμως στην ψυχολογία του Μάχο, ο οποίος και καλύτερο βιογραφικό έχει και με κανονική μεταγραφή είναι στην ομάδα. Αντίθετα, ο Φερέρ χρησιμοποιούσε έναν τερματοφύλακα δίχως αύριο (οψιόν 1 εκ. ευρώ, σιγά μην τα δώσει η διοίκηση) και χωρίς αξιόλογη παρουσία.
• Έβγαλε από την ομάδα τους Μαντούκα και Λαγό, που τόσο κούρασαν τα ματάκια μας φέτος.
• Άφησε στον πάγκο το Λύμπε για 1 ολόκληρο μήνα. Έτσι, έκανε καλό και στον ίδιο και στην ομάδα, με τα γνωστά αποτελέσματα των τελευταίων 3 αγωνιστικών.
• Μονιμοποίησε στην 11άδα το Μπλάνκο, χωρίς σχόλια.
• Μονιμοποίησε το Γεωργέα χωρίς πολλές σκέψεις, όταν αυτός επανήλθε, γνωρίζοντας πολύ καλά τι εστί Γεωργέας για την ΑΕΚ (με το Φερέρ, το πιο πιθανό να βλέπαμε ακόμη τους Αρουαμπαρένα - Ράμος, με την αιτιολογία ότι ο Γεωργέας δεν ήταν ακόμη έτοιμος).
• Και τέλος, αυτή η ηρεμία που αποπνέει αυτός ο άνθρωπος, απελευθέρωσε ποδοσφαιριστές που ενώ ήταν βασικοί και επί Φερέρ, δεν μπορούσαν να πάρουν τα πόδια τους (Ρίμπο, Ζήκος, Καφές).
  
  Εύχομαι, ο νέος προπονητής να πάρει κάτι από την αύρα του ανθρώπου αυτού.
  Νίκο, σε ευχαριστούμε!