Περί αιώνιας κόντρας κλπ.

Κατ' αρχήν να κάνω έναν μικρό πρόλογο: είμαι γαύρος. Φόλα-γαύρος όπως; είθισται να λέμε. Γέννημα θρέμμα Πειραιώτης κλπ, κλπ. Όλα αυτά συνεπάγονται πολλά και διάφορα. Εκτός από ένα: δεν είμαι κάφρος. Πολλές φορές οι απόψεις μου -το ξέρω καλά- προκαλούν, αυτό όμως δε σημαίνει ότι αρέσκομαι ή στοχέυω να προκαλώ. Απλά, όταν έχει να κάνει με χρωματιστές σωβρακοφανέλες συνήθως μας γυρνούν τα μάτια ανάποδα...Μετά από -ας πούμε- παρότρυνση του Λεχαιωνάριου, θα γράψω 2-3 σχόλια επί τούτου, σε σχέση μ,ε όσα έγραψα σχετικά πρόσφατα.

Πρώτον: τι πιστεύω για τον βάζελο; Ότι δεν έχει ομάδα. Η τεσσάρα δεν ήρθε ουρανοκατέβατη και προσωπικά δεν τη θεώρησα έκπληξη -ακόμη και μετά το ματς πρωταθλήματος. Μάλιστα το'χα γράψει και στο μπλογκ μου. Υπάρχει μεγάλη διαφορά ποιότητας ανάμεσα στις 2 ομάδες, αυτό είναι σαφές. Η διαφορά ήταν ότι αυτό το βλέπαμε μόνο εμείς. Οι βάζελοι νόμισαν ότι έγιναν ξαφνικά μια μίξη Μπαρτσελόνα-Μάντσεστερ και Μίλαν. Και κατ' εμέ ο βάζελος την πάτησε για 2 λόγους: πρώτον, από αυτήν τη διαφορά ποιότητας και δεύτερον, από το παραμύθιασμα ότι έχει καλή ομάδα. Δυστυχώς -και το εννοώ, δυστυχώς- όσο κι αν χάρηκα τον διασυρμό, άλλο τόσο -ίσως και περισσότερο- με θλίβει η κατάσταση του αιωνίου, διότι όπως έχω πει, τον θέλω ισχυρό για να τον πατάω στο λαιμό και να το χαίρομαι όπως πρέπει. Καλώς ή κακώς, στην Ελλάδα οι αιώνιοι είναι δύο, όσα ντέρμπυ κι αν έχουμε, διότι άλλο το ντέρμπυ, κι άλλο ο όρος αιώνιοι.

Δεύτερον: ποιος θεωρώ ότι φταίει για τα χάλια του βάζελου; Μα φυσικα΄ο Τζίγγερ. Αυτός δεν είναι η κεφαλή της ομάδας; Το θέμα είναι ότι κατ' εμέ δεν φταίει όπως του το καταλογίζουν. Δεν φέρνει αυτός τους παίκτες, δεν επιλέγει αυτός τους προπονητές. Ποιος Πεσέιρο ρε παιδιά και ποιος Σουμ και ποιος Μπάκε; Πλάκα κάνουμε τώρα; Σαφώς και έχει μεγάλο μερίδιο ευθύνης διότι δεν δείχνει να φιλτράρει σωστά όσα του προτείνουν, το μεγαλύτερο όπως θεωρώ πως είναι οι συνεργάτες του, διότι αυτούς εκείνος τους επιλέγει, σαφές αυτό. Να φέρω ένα παράδειγμα: Πόστιγκα. Προσωπικά έβαλα τα γέλια όταν το άκουσα και ξέρετε γιατί; Ο Πόστιγκα πέρασε από Αγγλία για ένα φεγγάρι. Αποκόμισε τον τίτλο του πιο άτολμου επιθετικού και έφυγε νύχτα. Αυτός είναι που θα ανεβάσει τον Παναθηναϊκό; Πλάκα κάνουμε τώρα; Μπορεί να βγει το παιδί και μακάρι να βγει, μπας και δούμε κανά ντέρμπυ της προκοπής, αλλά είναι αυτές επιλογές; Ίσως ακουστεί σκληρό, αλλά θεωρώ πως οι περισσότεροι παίκτες του βάζελου δεν είναι άξιοι να φορούν τη φανέλα του. Άποψή μου αυτή, ως γαύρος. Και επαναλαμβάνω, στην επιλογή των παικτών δεν ευθύνεται ο Τζίγγερ. Όπως κακώς -πολύ κακώς- του καταλογίζουν ότι δεν σκάει λεφτά. Ποιος δεν σκάει λεφτά ρε παιδιά; Με τον Κωνσταντίνου (ουστ, ξουτ, φτου) είχε τινάξει τη μπάνκα ο άνθρωπος. Με Σαλπιγγίδη δεν τα'σκασε; Ο Κονσεϊσάο δεν γλεντάει ακόμη με τα λεφτά του Τζίγγερ; Ο Πάουλο Σόουζα δεν ήταν ακριβή μεταγραφή; Και σε πόσα ακόμη παλτά τα'χει σκάσει αδρά, πολύ αδρά. Ο Τζίγγερ φταίει που ο Σόουζα έπαιζε ένα παιχνίδι και 4 έμενε έξω; Ο Τζίγγερ τα σκάει κανονικά και με τον νόμο. Απλά, οι επιλογές που του φέρνουν είναι κακές. Αυτό θεωρώ. Ο Ολυμπιακός απεναντίας είχε επιλογές καλές, άλλο το πόσο του βγήκε η καθεμία: Τζιοβάννι, Ριβάλντο, Ζάχοβιτς, Ζε Ελίας, Ζέτερμπεργκ κλπ, κλπ. Ο Παναθηναϊκός θέλησε να φέρει τέτοιους παίκτες, αλλά δεν τα κατάφερε ποτέ. Απλώς νόμισε πως το κατάφερε, και αυτό φάνηκε από τ'αποτελέσματα.

Τρίτον: τι με καίει και ασχολούμαι με τον βάζελο και δη, τόσο πολύ; Μα επειδή είναι ο αιώνιος αντίπαλός μου. Αν ο βάζελος διαλυθεί είναι πολύ πιθανό να διαλυθώ κι εγώ μετά. Πάντοτε γίνεται έτσι νομοτελειακά. Αν δεν υπάρξει νύχτα, τότε δεν μπορεί να οριστεί και η μέρα, αν δεν υπάρξει άσπρο δε δύναται να υπάρξει μαύρο κ.ο.κ. Βέβαια είναι γνωστό ότι οι βάζελοι ποτέ δεν έχουν δει εμένα τον γαύρο έτσι. Ο Γεώργιος Ανδριανόπουλος 2 φορές τους έσωσε από την ατίμωση του υποβιβασμού με τη δική του ψήφο, μία ως παίκτης (αρχηγός του Ολυμπιακού) και μία ως πρόεδρος. Αντίθετα, ο καβουράκιας (ουστ, ουρτ, ξουτ) που με χαρά τραγούδαγε "ποτέ ξανά πρωτάθλημα στον Πειραιά" είχε πάει να μας κάνει παράρτημα στην μετά Κοσκωτά εποχή και τη γλωτώσαμε την τελυταία στιγμή. Γνωστές ιστορίες αυτές. Αυτό όμως δεν μου λέει κάτι διότι σε οπαδικό επίπεδο τους βάζελους τους έχω γραμμένους: αν δεν θέλουν να με σέβονται είναι δικό τους πρόβλημα, όχι δικό μου, σε αυτούς επιστρέφει μπούμερανγκ η πράξη. Εγώ θέλω να τους σέβομαι όμως, όπως θέλω να σέβομαι και όλους τους αντιπάλους μου. Γι'αυτό και ο Ολυμπιακός φέρνει παικταράδες εδώ και χρόνια. Γιατί επιθυμεί να σέβεται τον αντίπαλό του. Ειδάλλως θα ήταν σα να ομολογούσε πως θέλει να πατάει στο λαιμό ομάδες τις οποίες απαξιοί να κοιτάξει. Διαφορά νοοτροπίας, έτσι απλά.

Τέταρτον: το μέγα θέμα που προέκυψε με τα περιβόητα 100 χρόνια ιστορίας του βάζελου. Κατ'εμέ, παπάρια μάντολες. 100 χρόνια δεν υφίστανται, και ο λόγος απλός:
1908: Ίδρυση του ΠΟΑ (Ποδοσφαιρικός Όμιλος Αθηνών). Χρώματα φανέλας, κόκκινο άσπρο.
1909: Μετονομασία του ΠΟΑ σε ΠΠΟ (Πανελλήνιος Ποδοσφαιρικός Όμιλος). Χρώματα, τα ίδια.
1918: Αλλαγή χρωμάτων από κόκκινο-άσπρο σε πράσινο. Υιοθετείται το τριφύλλι ως σήμα.
1924: Μετονομασία του ΠΠΟ σε ΠΑΟ (Παναθηναϊκός Αθλητικός Όμιλος).

Αντίθετα ο Ολυμπιακός:
1894: Ίδρυση του Πειραϊκού Συνδέσμου
1912: Ένωση του Πειραϊκού Συνδέσμου με τον Πειραϊκό Σύνδεσμο: ο νέος σύλλογος ονομάζεται Αθλητικός Ποδοσφαιρικός Όμιλος Πειραιώς (ΑΠΟΠ).
1925: Ένωση ΑΠΟΠ με τον Όμιλο Φιλάθλων Πειραιώς. Ίδρυση Ολυμπιακού ΣΦΠ.

Η διαφορά είναι δηλαδή ότι ο Ολυμπιακός έχει ως έτος ιδρύσεως το πραγματικό, το 1925, εκείνο οπότε και έγινε η ένωση των σωματείων που τον δημιούργησαν, όχι το 1894 που είναι η πρώτη εμπλεκόμενη χρονολογία. Ο Παναθηναϊκός από την άλλη έχει ως έτος ιδρύσεως τη χρονιά ιδρύσεως ενός σωματείου από το οποίο μετεξελίχθηκε. Το ότι οι βάζελοι (επίσημοι και μη) επιθυμούν να λένε ότι έχουν σαν έτος ιδρύσεως το 1908 είναι δικό τους θέμα, δεν επιθυμούμε να τους κάνουμε κουμάντο ούτε να τους αλλάξουμε τα μυαλά. Όχι όμως να μας λένε ότι τους προσβάλλουμε κιόλας. Πάει πολύ δηλαδή... Ο Πέτρος Κόκκαλης μίλησε μετά από τεσσάρα, μετά από θρίαμβο εις βάρος του αιωνίου και μάλιστα μέσα σε ένα κλίμα απαξίωσης για τον Ολυμπιακό ένεκα των διαφόρων συμπτώσεων του ντέρμπυ της Κυριακής και τελικά ειπώθηκε τι; Ότι πήγε να προσβάλει τον Παναθηναϊκό -έλα μο*νί στον τόπο σου που λέει κι ο λαός... Δηλαδή ούτε να βάλω τα γέλια δεν μπορώ καν. Αν κάποιοι προσέβαλαν τον Παναθηναϊκό την Τετάρτη, αυτοί ήταν οι παίκτες του βάζελου κι όχι ο Πέτρος Κόκκαλης ο οποίος δεν είπε τίποτε άλλο από τα αυτονόητα. Τώρα, αν είναι να μιλάμε με μοναδικό γνώμονα το πότε θα προσβάλλεται ο καθένας (δεδομένου ότι δεν υπήρχε κανένας τέτοιος σκοπός), ε, κλάφτα Χαράλαμπε μετά. Οι βάζελοι ας λένε το 1908, εμείς ας λέμε το 1924: σε στοιχεία βασιζόμαστε, θεωρώ. Και μιας και μιλάμε για προσβολές, αν υπήρχε κάτι προσβλητικό, αυτό ήταν στην ανακοίνωση Βγενόπουλου τα περί "παιδιού του μπαμπά που διαχειρίζεται τα λεφτά" και οι λοιπές αηδίες, διότι ο κύριος Βγενόπουλος προφανώς έχει ξεχάσει ότι στην αγαπημένη του ομάδα πρόεδρος είναι ο Μήτσου... Τουλάχιστον ο Πέτρος είναι γιος του φρύδια. Ο Μήτσου τι είναι;

Κι ένα τελευταίο: επειδή όπως είπα στην αρχή, ο διασυρμός του βάζελου στο κύπελο ήταν κατά το ήμισυ προϊόν του παραμυθιάσματος που τρώνε οι βάζελοι, θα πρότεινα να μην πέσει παραμύθιασμα για την περιβόητη παναθηναϊκή ενωτική κίνηση, γιατί θα γελάσει κι ο κάθε πικραμένος. Ο σωφέρ, καλώς ή κακώς είναι κυρίαρχος. Ούτε που τον κουνάει τίποτε. Αυτός έχει το μαχαίρι, αυτός έχει και το πεπόνι. Ο Βγενόπουλος και οι συν αυτώ, δεν έχουν τίποτε. Απλώς επιθυμούν ν'αποκτήσουν. Εν ολίγοις, φρούδες ελπίδες, ή αλλιώς με πορδές αυγά δε βάφονται. Αυτόν έχετε, με αυτόν θα πορευτείτε και με αυτόν κοιτάξτε πως θα τα βρείτε. Κι αν δε γουστάρετε να βάλετε μυαλό εσείς, θα σας βάλουμε εμείς στο επόμενο ντέρμπυ. Διότι η κατάσταση του Παναθηναϊκού είναι απαράδεκτη, πάνω απ'όλα για εμάς τους γαύρους. Ούτε ένα πήδημα δε μπορούμε να ευχαριστηθούμε πλέον.
Αυτά τα ολίγα.