Το διάγραμμα είναι αδύνατο να παρουσιάσει τις συνεχείς εναλλαγές θέσεων των παικτών της Μπαρτσελόνα.
Είναι μοναδική εμπειρία να παρακολουθείς μία ομάδα σαν την Μπαρτσελόνα από το γήπεδο. Όσο κι αν φαίνεται υπερβολικό, αισθάνθηκα δέος από την μοναδικότητα της Καταλανικής ομάδας. Απολογούμαι εκ των προτέρων στους φιλάθλους του Παναθηναϊκού για την ακόλουθη ανάλυση – προσέγγιση του ματς αφού η προσοχή μου θα επικεντρωθεί περισσότερο στον τρόπο ανάπτυξης και στην αμυντική λειτουργία της Μπάρτσα, παρά σε αυτόν των πρασίνων, αφού ο ΠΑΟ είναι μια ομάδα που έχει αναλυθεί πάρα πολλές φορές από τούτον εδώ το χώρο. Το χθεσινό παιχνίδι αναδεικνύει τη μαγεία του ποδοσφαίρου σε όλο της το μεγαλείο, αφού ούτε η τηλεόραση ούτε ένα άρθρο 1.000 λέξεων, μπορούν να αποτυπώσουν τον τρόπο που λειτουργεί το συγκεκριμένο κλαμπ μέσα στο γήπεδο. Βλέποντας μια ομάδα σαν την Μπάρτσα στον αγωνιστικό χώρο, η απόδοση του Παναθηναϊκού περνάει σε δεύτερη μοίρα, μιας και το αποτέλεσμα του αγώνα πιθανότατα δεν θα ήταν διαφορετικό, ακόμα κι αν οι πράσινοι πραγματοποιούσαν μεγαλειώδη εμφάνιση.
Το πλάνο του Φερέιρα
Ο Πορτογάλος τεχνικός του Παναθηναϊκού στο πρώτο του ματς στον πάγκο των πρασίνων δεν εξέπληξε κόσμο με τις επιλογές του και την προσέγγιση που έκανε στο ματς. Παρέταξε την ομάδα του με ένα καθαρό 4-4-1-1 με 4 χαφ (Λάζος – Ζιλμπέρτο – Κατσουράνης – Μαρίνος) και τον Λουίς Γκαρσία στο 1, να παίζει ουσιαστικά τον ρόλο του συνδετικού κρίκου ανάμεσα στους 4 προαναφερθέντες και τον Τζιμπρίλ Σισέ. Ο Ισπανός (που ήταν ο μόνος που δεν φοβήθηκε καθόλου το ματς) είχε πολυσύνθετο ρόλο. Εκτός από τις συνεχείς προσπάθειες που έκανε για να βρει στον κενό χώρο – της ανεβασμένης άμυνας των Καταλανών – τον απομονωμένο Γάλλο στράικερ (που ουσιαστικά ήταν και ο μοναδικός τρόπος ανάπτυξης του ΠΑΟ), είχε σαφείς εντολές να εκμεταλλεύεται το ένστικτο του και να κινείται ανάμεσα στις γραμμές επίθεσης της Μπαρτσελόνα, όταν ο ΠΑΟ αμυνόταν. Σκοπός δεν ήταν άλλος από τα κλεψίματα τα οποία προσπάθησε ουκ ολίγες φορές να κάνει.
Μαρίνος σε ειδική αποστολή
Τον πιο δύσκολο ρόλο από τους 11 ποδοσφαιριστές του ΠΑΟ, είχε ο Στέργος Μαρίνος. Ο 23χρονος μέσος είχε διπλή αποστολή. Έκλεινε δίπλα στον Κατσουράνη, κάνοντας ουσιαστικά τον τρίτο κόφτη και έδινε βοήθειες στον Βύντρα όταν ο Αντριάνο έπαιρνε την αριστερή πλάγια γραμμή. Επίσης δεν ήταν λίγες οι φορές που έβγαινε στο μαρκάρισμα του αριστερού (ενίοτε) εξτρέμ της Μπαρτσελόνα, Νταβίντ Βίγια επιτρέποντας στον Λουκά Βύντρα να δίνει βοήθειες στο κέντρο της άμυνας του ΠΑΟ παίζοντας σαν τρίτος στόπερ. Οι αντοχές του όπως ήταν αναμενόμενο τον εγκατέλειψαν και αντικαταστάθηκε στο ημίχρονο.
Η τοποθέτηση του Λ. Γκαρσία ανάμεσα στις γραμμές της Μπαρτσελόνα
Ο Μαρίνος ουσιαστικά έπαιξε σαν τρίτο χαφ.Παρατηρήστε την τακτική θέση του Λ. Γκαρσία πάλι ανάμεσα στις γραμμές.Η… αντιστροφή του «αντιστρέφοντας την πυραμίδα» του Γκουαρντιόλα
Η διάταξη που παρουσίασε η Μπαρτσελόνα σχηματικά παραπέμπει σε 4-3-3 αλλά στην πράξη μέσα στο γήπεδο θύμιζε ένα ιδιότυπο….. 3-7-0. Φυσικά οι τρόποι ανάπτυξης είχαν μια σχετική “ποικιλία” αλλά το βασικό πλάνο του Γκουαρντιόλα ήταν το ακόλουθο:
•Οι θεωρητικά τρεις αμυντικοί της (Πουγιόλ-Μασεράνο-Πικέ) παίζουν λίγο πριν τη σέντρα και βρίσκονται σε πλήρη συγκέντρωση για εφαρμογή του τεχνητού offside.
Η παρουσία των Μασεράνο ή Μπούσκετς στη Μπαρτσελόνα, δίνει στον Γκουαρντιόλα την δυνατότητα να παρουσιάσει εναλλακτικές στρατηγικές: όπως η χρησιμοποίησή τους σε ρόλο τρίτου στόπερ
•Η Μπάρτσα περιορίζει το action area του παιχνιδιού στο 1/3 του γηπέδου, αυτό ανάμεσα στη γραμμή της περιοχής του αντιπάλου και της γραμμή της σέντρας τοποθετώντας στο συγκεκριμένο χώρο 7 ποδοσφαιριστές με στόχο την κατοχή της μπάλας.
•Οι δύο ακραίοι “αμυντικοί” της ομάδας (Αντριάνο και Ν. Άλβες) δεν είναι μπακ. Θυμίζουν περισσότερο ακραία χαφ που καλύπτουν όλη την γραμμή, παρά ακραίους αμυντικούς και δεν παίζουν συχνά διαγώνια κάλυψη.
Ξεκάθαρος ο ρόλος του Μασεράνο σε ρόλο τρίτου στόπερ
Ανάμεσά τους κινούνται σε όλον τον κάθετο άξονα τού 1/3 που προαναφέραμε μονίμως παράλληλα οι Τσάβι και Ινιέστα μοιράζοντας στα άκρα το παιχνίδι. Ο Βίγια (συνήθως) βρίσκεται αγκυροβολημένος αριστερά κοντά στη γραμμή και κρατάει τη μπάλα περισσότερη ώρα απ τους συμπαίκτες του περιμένοντας βοήθεια από το μπακ του. Παράλληλα, όσο η μπάλα μένει στο αριστερό “φτερό” της Μπαρτσελόνα η άμυνα του ΠΑΟ μεταφέρεται πιο δεξιά επιτρέποντας στους Μέσι η Πέδρο να δίνουν πλάτος στην ομάδα ανοίγοντας διαδρόμους για τους Τσάβι- Ινιέστα.
•Οι υπόλοιποι δύο της επτάδας (Μέσι, Πέδρο) αλλάζουν συνεχώς μεταξύ τους θέσεις μην επιτρέποντας στην άμυνα του αντιπάλου να ευθυγραμμιστεί. Το τελευταίο σε συνδυασμό με την ύπαρξη πολλών παικτών σε μικρούς χώρους δίνει τη δυνατότητα κάθετου passing game στον κενό χώρο ώστε να “βγουν” παίκτες από πίσω. Επιπλέον με το πλάτος ήδη διαμορφωμένο το παιχνίδι μπορεί εύκολα να πάει στα άκρα για σέντρα από μπακ ή σύγκλιση ενός εξτρέμ.
Μια εικόνα= 1.000 λέξεις. Οι Τσάβι, Ινιέστα στη ίδια ευθεία (πράσινο), οι Αντριάνο, Ν. Άλβεζ “ανεβασμένοι”(κίτρινο) και ο Μασεράνο πρώτος απ τους τρεις αμυντικούς (κόκκινο). Σκιασμένο το βασικότερο πεδίο δράσης του παιχνιδιού
Εναλλακτικά, οι συνεχείς εναλλαγές θέσεων των παικτών σε συνδυασμό με την υψηλότατη τεχνική τους κατάρτιση, καταστρέφει τα περισσότερα αμυντικά τακτικά πλάνα των προπονητών με προσωπικές ενέργειες. Αμυντικά, το ασφυκτικό πρέσινγκ στις γραμμές δεν επιτρέπει κατοχή στον αντίπαλο, και μια τυπική άμυνα ζώνης όταν η μπάλα περνά τη μεσαία γραμμή κρίνεται επαρκείς.
Συμπέρασμα
Ο πρώην κόουτς των ακαδημιών της Μπαρτσελόνα έχει καταφέρει να δημιουργήσει κάτι μοναδικό. Παρέλαβε μια προικισμένη τεχνικά ομάδα από τον Ράικαρντ (που με τις πινελιές του Τεν Κάτε στήθηκε τακτικά) και την εξέλιξε σε μια υπερομάδα .
Η ιστορία ξεκινάει το 1988. Τη συγκεκριμένη χρονιά προπονητής στην Μπαρτσελόνα αναλαμβάνει ο Γιόχαν Κρόιφ και θεωρείται μέχρι σήμερα ο πιο πετυχημένος προπονητής στη ιστορία της ομάδας παραμένοντας στον πάγκο για μια οκταετία. Από εκείνη την περίοδο και μετά ξεκινάει το Ολλανδικό μοντέλο (ως προς τον τρόπο λειτουργίας τους κλαμπ και ως προς αυτόν της αγωνιστικής προσέγγισης) να εφαρμόζεται στο σύλλογο. Προσλαμβάνεται ο Φαν Γκάαλ και δημιουργεί ένα σύνολο που έπαιξε πολύ ελκυστικό ποδόσφαιρο. Παράλληλα είχε ήδη ξεκινήσει ο δουλειά στις ακαδημίες. Στη συνέχεια έρχεται (μετά από μια μικρή κάμψη) η νέα Μπάρτσα των ακαδημιών (Μέσι, Τσάβι, Ινιέστα κλπ) όπου αποτελείται από νέους παίκτες που παίζουν συγκεκριμένο ποδόσφαιρο από παιδάκια. Η συνέχεια γνωστή.. Ράικαρντ-Τεν Κάτε (Ολλανδοί) και Γκουαρντιόλα (παίκτης των ακαδημιών του συλλόγου). Τελικά φτάσαμε να κάνουμε πράξη το 4-6-0, το 3-7-0 ή αλλιώς το «απλό ποδόσφαιρο».
Κάπως έτσι εξηγείται και το Mes que un Club. Τουλάχιστον τέτοιες ομάδες δίνουν κίνητρο να παρακολουθούμε ποδόσφαιρο.
Οι πάσες που πραγματοποίησαν οι δύο ομάδες. "Τρομακτικός" ο αριθμός των 895 πασών της Μπάρτσα...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου