Σε μερικές ώρες ξεκινάει η νέα αγωνιστική περίοδος της ελληνικής Super League. Βλέποντας αντικειμενικά το όλο ζήτημα, δεν θα πρέπει να έχουμε μεγάλες προσδοκίες από το πρωτάθλημα μας που συγκαταλέγεται στα χειρότερα της ηπείρου.
Δεν μπορούμε να έχουμε προσδοκίες από τα γήπεδα που θα φιλοξενήσουν τους αγώνες των ομάδων. Αν εξαιρέσουμε το ΟΑΚΑ, το Παγκρήτιο και το Καυτατζόγλειο (και τα τρία είναι κρατικά γήπεδα), καθώς και το Καραϊσκάκη, όλα τα άλλα είναι απαρχαιωμένα και επικίνδυνα για το κοινό. Το γήπεδο της Φυλής δεν κάνει ούτε για ερασιτεχνικό ενώ σε αυτό του Πανθρακικού μέχρι χθες αγωνιούσαν για το αν θα λειτουργήσουν οι προβολείς στον αγώνα με τον Εργοτέλη. Στην Τούμπα δεν υπάρχει σκέπαστρο για τους θεατές ενώ στο Χαριλάου αγνοούν την λέξη parking. Κι όλα αυτά την στιγμή που ΠΑΟ και ΑΕΚ δεν έχουν καν δικά τους γήπεδα.
Δεν μπορούμε να έχουμε προσδοκίες ούτε από την προσέλευση του κόσμου. Την στιγμή που στην Αγγλία κόβουν ως και 500.000 εισιτήρια την αγωνιστική, στην Ελλάδα θεωρείται ρεκόρ αν πατήσουμε τις 100.000. Και αυτό οφείλεται όχι τόσο στην μικρή χωρητικότητα των γηπέδων μας όσο στο φτωχό θέαμα που παρουσιάζουν οι ομάδες. Ρόλο παίζει επίσης και η αύξηση του χουλιγκανισμού. Ένας πατέρας δε μπορεί να πάρει την οικογένεια του στο γήπεδο αφού ανησυχεί μήπως επιστρέψει χήρος ή με ένα παιδί λιγότερο. Φταίνε βέβαια και οι τιμές των εισιτηρίων. Δεν είναι δυνατόν σε ένα ματς πχ Πανιώνιος-Παναθηναϊκός, οι τιμές των εισιτηρίων να είναι 25 euro(!!). Κανένας μεροκαματιάρης δεν πρόκειται να δώσει 25 euro για να δει ένα τέτοιο ματς!!
Τέλος, δεν μπορούμε να έχουμε καμία απολύτως προσδοκία για την ανταγωνιστικότητα του Πρωταθλήματος. Οι τρεις ομάδες του κέντρου απέχουν έτη φωτός από τις υπόλοιπες(και η ΑΕΚ μένει πίσω και αυτή δυστυχώς) και η υπόθεση-τίτλος θα είναι και φέτος ζήτημα αυτών των ομάδων. Μιλάμε δηλαδή για ένα Πρωτάθλημα δύο ταχυτήτων όπου οι «αδύνατοι» δεν έχουν καμία τύχη στην διεκδίκηση μιας επιτυχίας.
Αυτό που μπορούμε να προσδοκούμε με βεβαιότητα είναι τα εμετικά πρωτοσέλιδα οπαδικών εφημερίδων,τα ανοιγμένα κεφάλια οπαδών και τα σπασμένα παρμπρίζ (ήδη ξεκίνησαν), τα τηλεδικαστήρια των καθηγητών διαιτησίας και τις εκατέρωθεν γκρίνιες για παράγκες, καλύβες και τρώγλες.
Καλώς ήρθατε στον μαγικό χώρο του ελληνικού ποδοσφαίρου!!
ΥΓ: Καλώς σας βρήκα και γω στο «Τρίτο Μάτι». Ευχαριστώ τον ιδιοκτήτη για την πρόσκληση, θα τα λέμε από δω μέσα που και που και αν καμιά φορά βλέπετε να μεροληπτώ κάπως παραπάνω υπέρ της αγαπημένης μου ομάδας, μην το παίρνετε της μετρητοίς…το παθαίνω από μικρός!
Δεν μπορούμε να έχουμε προσδοκίες από τα γήπεδα που θα φιλοξενήσουν τους αγώνες των ομάδων. Αν εξαιρέσουμε το ΟΑΚΑ, το Παγκρήτιο και το Καυτατζόγλειο (και τα τρία είναι κρατικά γήπεδα), καθώς και το Καραϊσκάκη, όλα τα άλλα είναι απαρχαιωμένα και επικίνδυνα για το κοινό. Το γήπεδο της Φυλής δεν κάνει ούτε για ερασιτεχνικό ενώ σε αυτό του Πανθρακικού μέχρι χθες αγωνιούσαν για το αν θα λειτουργήσουν οι προβολείς στον αγώνα με τον Εργοτέλη. Στην Τούμπα δεν υπάρχει σκέπαστρο για τους θεατές ενώ στο Χαριλάου αγνοούν την λέξη parking. Κι όλα αυτά την στιγμή που ΠΑΟ και ΑΕΚ δεν έχουν καν δικά τους γήπεδα.
Δεν μπορούμε να έχουμε προσδοκίες ούτε από την προσέλευση του κόσμου. Την στιγμή που στην Αγγλία κόβουν ως και 500.000 εισιτήρια την αγωνιστική, στην Ελλάδα θεωρείται ρεκόρ αν πατήσουμε τις 100.000. Και αυτό οφείλεται όχι τόσο στην μικρή χωρητικότητα των γηπέδων μας όσο στο φτωχό θέαμα που παρουσιάζουν οι ομάδες. Ρόλο παίζει επίσης και η αύξηση του χουλιγκανισμού. Ένας πατέρας δε μπορεί να πάρει την οικογένεια του στο γήπεδο αφού ανησυχεί μήπως επιστρέψει χήρος ή με ένα παιδί λιγότερο. Φταίνε βέβαια και οι τιμές των εισιτηρίων. Δεν είναι δυνατόν σε ένα ματς πχ Πανιώνιος-Παναθηναϊκός, οι τιμές των εισιτηρίων να είναι 25 euro(!!). Κανένας μεροκαματιάρης δεν πρόκειται να δώσει 25 euro για να δει ένα τέτοιο ματς!!
Τέλος, δεν μπορούμε να έχουμε καμία απολύτως προσδοκία για την ανταγωνιστικότητα του Πρωταθλήματος. Οι τρεις ομάδες του κέντρου απέχουν έτη φωτός από τις υπόλοιπες(και η ΑΕΚ μένει πίσω και αυτή δυστυχώς) και η υπόθεση-τίτλος θα είναι και φέτος ζήτημα αυτών των ομάδων. Μιλάμε δηλαδή για ένα Πρωτάθλημα δύο ταχυτήτων όπου οι «αδύνατοι» δεν έχουν καμία τύχη στην διεκδίκηση μιας επιτυχίας.
Αυτό που μπορούμε να προσδοκούμε με βεβαιότητα είναι τα εμετικά πρωτοσέλιδα οπαδικών εφημερίδων,τα ανοιγμένα κεφάλια οπαδών και τα σπασμένα παρμπρίζ (ήδη ξεκίνησαν), τα τηλεδικαστήρια των καθηγητών διαιτησίας και τις εκατέρωθεν γκρίνιες για παράγκες, καλύβες και τρώγλες.
Καλώς ήρθατε στον μαγικό χώρο του ελληνικού ποδοσφαίρου!!
ΥΓ: Καλώς σας βρήκα και γω στο «Τρίτο Μάτι». Ευχαριστώ τον ιδιοκτήτη για την πρόσκληση, θα τα λέμε από δω μέσα που και που και αν καμιά φορά βλέπετε να μεροληπτώ κάπως παραπάνω υπέρ της αγαπημένης μου ομάδας, μην το παίρνετε της μετρητοίς…το παθαίνω από μικρός!
2 σχόλια:
απλά μια επισήμανση σχετικά με τον κόσμο που ανέφερες ... άλλος ο πλυθησμός της Αγγλίας και άλλος ο δικός μας.. γενικά δεν υπάρχει λόγος σύγκρισης..είναι η χώρα του ποδοσφαίρου, σαν να συγκρίνουμε εμάς στον πολιτισμό με την βουλγαρία
Έχεις δίκιο σε αυτό. Σίγουρα ποτέ δεν θα μπορέσουμε να φτάσουμε τους αριθμούς της Αγγλίας, όμως ένας πιο αξιοσέβαστος αριθμός (πχ 150.000) ίσως είναι εφικτός με την δημιουργία νέων γηέδων, την μείωση των τιμών των εισιτηρίων και την αύξηση της ανταγωνιστηκότητας του Πρωταθλήματος.
Δημοσίευση σχολίου